Sen gülüþümsün benim, güldüðünde bana sirayet eden.
Sen, gümüþ tellerimsin baþýmda ve onlar gibisin, baþýmýn üstünde yerin...
Alnýmda çizgilerimsin ki onlar, benim gururla taþýdýðým madalyalarým.
Ýyi ki varsýn, bebeðim.Yokluðunu düþünmek kabus gibi.Ýçinden çýkýlmayan bir karabasan... En umutsuz anlarýmda bile olsam, yanýna gelip yanaðýna, yumuþacýk yanaðýna -uyandýrmaktan korkarak - minicik bir öpücük býrakýyorum, anne öpücüðü...Saçlarýný kulaklarýnýn ardýna alýyorum yavaþça; yakmasýn, bunaltmasýn seni. Üstüne ince bir pike örtüyorum - hava sýcak ama olsun- üþütmeyesin. Allah'a dua ediyorum, bana bu hediyeyi verdiði için. Ayaðýma oyuncaklarýndan biri takýlýyor.Hay Allah, birlikte uyuduðun ayýcýðýn düþmüþ yine.Sessizce alýp baþýnýn yanýna yerleþtiriyorum, erken uyanýrsan sevdiðin birini görsün gözlerin ilk. Ayaklarýmýn ucuna basa basa uzaklaþýyorum, gönlümü emanet býrakarak baþ ucuna…
Burnumun direði sýzlýyor bebeðim, ne kadar sulu gözlüymüþüm meðer. Allah bana sensiz gün yaþatmasýn inþallah.
Sen doðan günsün benim için , sýcak bir ekmeðin buðususun, cennet kokususun...
Kimselerin bilmediði, görmediði; en gizli , en uzak daðlarýn koyaklarýnda açan kardelenimsin.Ýçimde yangýnlar varken, baðrým alev alevken yüreðimi serinleten kar tanemsin.
Neyleyim, sarý saçlýymýþ baþkalarýnýn güzel dediði çocuklar; zeytin gözlüymüþ .Bir görseler benim gözümle...Saçýnýn bir telini deðiþmem, lepiskalara, sýrmalara. Badem yada deðil, zeytin ya da deðil, kimin umurunda.Senin kara gözlerin, benim içinde mutluluðu hem de en katýksýz mutluluðu bulduðum küçük mabetler.
Sanýr mýsýn ki, düþtüðünde benim de dizlerim kanamýyor, aðladýðýnda benim de içim kan aðlamýyor?Ama annelik biraz da bu, bebeðim.Ýçin kan aðlasa da metanetli durmakmýþ, annelik. Yaralandýðýnda vücuduna dikiþ attýrmak ve çýðlýk atmak isterken gülümseyip yakýnda her þeyin geçeceðini, iyi olacaðýný , benim hep yanýnda olacaðýmý söylemekmiþ...Hatalarýn olduðunda yalan da olsa küsmekmiþ biraz. Yoksa küsebilir mi hiç, bir anne evladýna.
Okulun ilk gününde elinden tutup okula götürmek ve heyecandan titremekmiþ annelik.
Sahi sen ne zaman büyüdün bu kadar bebeðim.Daha dün deðil miydi, sabahlara kadar uyuman için ayaklarýmda salladýðým seni... Minik minik zýbýnlar giydirirdim sana, üzeri çiçekli, tavþanlý...Giysilerin nasýl da deðiþti.Þimdi her giyeceðine kendin karar veriyorsun.O minicik çoraplarýn þimdi ayaklarýný býrak, parmaðýna bile olmuyor.Ne büyük bir mucize, Ya Rabbim!
Allah'ým bana bu þansý verdiðin ve dünyanýn en güzel, en akýllý , en tatlý bebeðine anne yaptýðýn için ne kadar þükretsem azdýr.Sen onun bir yetiþkin olduðu günleri görmeme de izin verirsin inþallah.
Büyüyünce de uzaðýna atma beni bebeðim. Yanýnda, yakýnýnda olsun yerim.Ben doyamadým senin saçlarýný örmeye, giysilerini giydirmeye...Seninle birlikte mutlu olmaya...Gözlerine bakmaya...
Apak saçlarýmla da yine senin yanýnda olmak isterim .Eðer ki olamazsam...Bil ki bebeðim, duýalarým hep seninle olacak kýyamete kadar.Allah'a emanet ol , güzel bebeðim...Annen...

02.05.2007