Artýk yazamýyorum...

Hayata dair, kendime dair birçok þeyi tükettim galiba.baþta harfler olmak üzere.

Kitap okumak. Belkide buna baþlamalýyým. Biraz birikim yeterli geri dönmem için ya da biraz cesaret. Cesur bir insan deðilim galiba. Bilmiyorum.

Konuþmak istemiyorum. Yürümek, resim çizmek -ki zaten beceremem, yüzmek, dinlemek ya da gülümsemek, aðlamak... Hiçbir þey yapmak istemiyorum yemek yemek ve uyumak dýþýnda. Sessiz, sakin ve gayet durgun bir hayat düþlediðim. Ama bukadar iþlevsiz bir yaþam sürdürebileceðim konusunda þüphelere sahibim. Kendi açýmdan deðil, etrafýmdakilerle alakalý tamamen düþ kýrýklýklarým. Hayýr demeyi bile beceremeyen bir insan sonuçta içimdeki...

Çizmeli ayakkabý ne kadar doðru bir isim tamlamasý acaba. Ayýrt edemiyorum. Uyumak istiyorum sadece. Ayakkabýlarýmla uyumak. Diz kapaklarýmdan dört ya da beþ parmak üstüne kadar uzanan çizmelerim olsun. Siyah deri minicik bir etek ve hafif göðüs dekolteli askýlý dar bir bulüz. Ama kesinlikle askýlý... Evet, rengide bordo.

Sonra yataðým... Þimdiki gibi mor bir çarþaf ve siyah nevresim geçirilmiþ çift kiþilik bir yatak için oldukça uygun olan bir yorgan. Sýcaklýðý içinde barýndýrdýðýný bilmek güzel.

Ýçindeki soðuk bakýþlarý dondurmak için tamamen, buz gibi bir havada sahilde gezineceksin önce. Ýliklerine kadar iþlediðinde soðuk, donacak tüm bakýþlarýn ve onlara yeniden can verebilmek için çekilip kuytuna ýsýtacaksýn yorganýnýn altýnda, usulca...

uzandým yataðýma, hayat buldu yeniden kara bakýþlar. Isýndým ve ýsýttým. Deri minicik eteðim bile mutluydu, bunu hissettim. Ýstediðim tam anlamýyla buydu.
Çünkü ayaðýmdaydý hala çizmelerim
ve uyudum...