Bakire deðildir artýk kalbim,
ürkütür yeniden sevmelerim.
Deliktir kalbim akýtýrýz sevgileri acýlarla demlenmiþ sokaklara.
Göze sürülen rimel gibiydi, aþkýn yalandý! Yüzümüzü yýkadýk geçti.
Makyajlý yatmýþýz geceden uykusuzluk iþte boþ ver.
Sen bir külkedisi, bende bir prens kadar yalandýk.
Umutlara yelken açmýyoruz.
Ne deniz ne yelken ne de rüzgâr var.
Ýliklerimde derince bir sýzý, elim aksak, kalbim titrek.
Ne sensizlik var bundan sonra ne de sen.
Artýk sadece ben varým!
Yaðmurdan sonra gökkuþaðý olmayacak ve sen o yedi rengi göremeyeceksin.
Çünkü sen artýk bir körsün, her ne kadar o yedi renk seni görse de.
Sen ancak siyahý görebileceksin ve bu siyahý gözyaþlarýn bile beyazlatamayacak.
Sevmelerin ufkundan düþtüm yaralýyým.
Oysa hayallerimizin içinde sonsuzluða kulaç atacaktýk.
Derince bir sýzý, titrek dudaklar ve aksak gözler,
içi delik bir kalp iþte boþ ver.
Ayný güneþin etrafýnda ikimiz de dönüyoruz.
Seni her gördüðümde içimi bir soðukluk kaplýyor.
Dýþarýda sevmeler saðanak, ayrýlýklar kar tanesi kadar büyük.
Þemsiyem çok ince.
Kaldýrmýyor hatýralar artýk beni.
Dedim ya (d)üþüyorum…