Seni sana raðmen sevmek ti “Aþk”…



Zamanýn ötesinden alýþýlagelmiþliðin ortasýnda sýkýþmýþ kelimelerin saklanmasý deðil cepte, yüreðin doðurganlýðý ile dile saldýrmasý; sessizliðe inat…

Yaþanýlan her aný son sayfasýymýþ gibi okumak deðil kitabýn, her bitimin baþlangýcýný önsöz yapabilmek; tüm kaidelere inat…

Þarký naðmelerini ezbere bilmek deðil “O” biliyor diye; O’na þarký yazabilmek; tüm becerilere inat…



Sýcak yaz güneþini hissedebilmek soðuk kýþýn ortasýnda… Tüm ezgilerde sanki sana yazýlmýþlar gibi dinleyebilmek aþký… Zamanýn ortasýnda durdurabilmek aný, ve seyretmek akýp giden kalabalýðý. Yitik gelmeye baþladýðý anda hayat; gözlerinde gördükleri harelerin sebebi “O”;sözlerin anlamý yitirdiði yerde dilin keskin býçaðý “O”; umutlarýn kaybolan geleceðinde, yeþeren filizlerin tomurcuðu “O”; sonsuzluða gebe adaklarýn yere akýtýlan kaný “O”…



Karanlýðýn ortasýnda; günsüz kalmýþ topraklarda bahçe yaratmak deðil, sevda adýna; ýþýk olabilmek yosun tutmuþ duvarlara inat…



Seni sana raðmen sevmek ti; sadece olduðun gibi sevmekti “Aþk”…