Yürek sýkýþýr,ezilir,nefes alamaz.Gitmek uzaklaþmak herþeyden kaçmak ister zeka ama akýl kalmak ister. Zeka akýldan ayrýlýr, nefsin peþine düþer bilinmeyeni merak eder, içinde bulunduðu koþuldan daha iyi olacaðýný düþündüðü yeri arzular. Acaba olabilecek midir? uzaklar onun istediði gibi, ya içinde bulunduðu durumdan daha zor koþullar onu bekliyor olursa ya ’’midyata bulgura giderken evdeki prinçten olursa?’’ Kanat takýp uzaklara gitmek istense de, kalýnmalýdýr yaþadýðý hayatýn içinde, yaradan izin verdiði müddetçe. Çünkü sorumluluklarý vardýr, yapýlmasý gerekenler. Onlarý görmezden gelmek sorumsuzca bir yaþamýn getirdikleri deðil midir? Sorumluluklar; deðer verdiklerimize sevdiklerimize, hayatýmýz da bizim için anlamý olanlara karþý olan sorumluluklarýmýz...

Kendi mutluluðumuzu seçtiðimizde deðer verdiklerimiz üzülecekse bizim mutluluðumuzun bir anlamý kalýr mý? Duyarlý bir yürek kendi mutluluðunu, mutsuzluðun üzerine kurabilir mi? Gözler yaþ dolar, yürek yaþ dolar. Sonra baþlayan karanlýklar, uçurumlar hayatýn içinde yaþanýlasý yaþanmýþlýklardýr...

Önümüze çýkan bizi mutsuz eden engellerle mücadele etmemiz gerekirken, duyarsýz ve tepkisiz kalarak, þikayet ederek, talihimize, kaderimize küserek sorunlarý görmezden gelmek, kaçmak, kaçmayý istemek en büyük sorumsuzluk örneði deðil midir? Yýllarca yaþanýlan bir hayatýn içinde yaþadýklarýmýz bizlerin tercihleri ile yaþanmadý mý? Evet belki hatalý tercihler yaptýk, hatalý kararlar aldýk ama bizim tercihlerimizdi bunlar. Üstelik bizim tercihlerimiz baþkalarýnýn hayatýný da etkilemedi mi? Farkýndalýðý yakalayan bir yürek hatalý da olsa tercihlerinin sorumluluklarýný taþýr ve asla kaçmaz...

Bu demek deðildir ki; hayallerinin peþine düþme. Tam tersi hayallerinin peþinden koþarken yüreðinin sesini dinlerken, verdiðin kararlarýn farkýnda olmaktýr bahsettiðim. Farkýndalýðý yakalamýþ bir insan; zekasý, aklý ve yüreði ile birlikte hareket eder, aldýðý kararlarý insan olmanýn erdemlerini taþýyarak verir.

Hayatýmýzý; sorumluluklarýmýzýn bilinciyle varlýðýmýzla,duyarlýlýðýmýzla iyileþtirilebilecek yanlarý keþfedip, olaylarý büyütmeden, elimizden gelenin en iyisini, en doðrusunu yapmalý ve mutlak mutlu olmayý bilmeliyiz. Hayattan kopmadan, sýkýca tutunmalý, göz açýp kapayana kadar geçecek kýsa bir zaman içinde, elimizde olacak olan hayatýmýzýn deðerini bilmeliyiz. Baþka bir gün yok, dün yok, yarýn belki; ama þu an elimizde bugün var. Bugün dün olmadan; dünün tozlu sayfalarý arasýna karýþmadan, hadi bugüne gülümseyelim hep beraber...

Hülya Akyýldýz