beni þehir korkusu kapladý
kokunu bulamadýðým yataðýmda
kaldýrýmlarý ökçe hýrsýzý berduþa döndü
parýldayan lambalarý zebani ýþýðýna
demli çaylarýna karbonat katýlmýþ kahvehanelerde
taþlarýn kaðýtlarýn küfürlerin arasýnda
herkese lekelerini gösteren zavallý masa örtüsü gibi
üzerime serildi þehir sokak sokak cadde cadde
en çok buluþtuðumuz bankýn her hangi bir seçimde
önceki iktidara gýcýklýk olsun diye
sökülüp atýlmasýna kýzarým
ve hatta bin yýl saklansýn isterim yokedilmeden
ayak izlerini resmeden arnavut icadý kaldýrým


sana dair mýsralar dizilir
döþemesi altýndaki fýndýk farelerinin opera dinlediði odalarda
sepetler iner çýkar balkon önünden ekmek kokulu
içleri veresiye düþlerin
toptan ve parekekende fiyatlarýyla dolu
herkes çoktan kapadý kapýlarý hayata
evlerin içleri kömür kovalý sobalarýn
arsýz islerini yüzlerine makyaj yapan eþyalarla
daha bir sýcak daha bir kokulu
ama sen yoksun
en son saat kulesinin çaný hatýrlattý
otogar salonunda el ele oturuþumuzu
KARAKOÇ’ tan mona rozayý okuyordu
sakallarýndan
yaþama dair yaþamayadýklarý akan hýrpani kýlýklý bir meczup
koca bir þehri toplayýp gitmiþti bindiðin kibir delisi otobüs
ah insanlar gözleriniz bakabilseydi biraz
otopsiden kaçmýþ bir cesedin elinde kalbini taþýdýðýn görürdünüz




oturduðum dört sandalyeli masalarý sevmiyorum
üçüne yalnýzlýk çöküyor nereye gitsem tekine ben
gülüþleri aromasýz yüzler geçiyor önümden
gülüyor gülümsüyor hayat iksiri içmiþ gibi her sima
balýkçý yaka kazaðýma sinen kokunun son kalýntýsýný kaybederken
sana dair ne varsa yeniden yeþertiyorum içimde
kýþa gebe kasým sonuna inat baharý çiziyorum
mona rozayý haykýrýyorum ve tüm sevdiklerini...
sakallarýndan þarabi þiirler akan bir meczup edasýyla
seni yaþatamayan þehrin kaldýrýmlarýný
yeniden yeniden beraber adýmlama rüyasýyla





















................................z.ersoy