Dünya hayatýna sýmsýký baðlý olan insanlar birbirlerini tevazu, akýl, merhamet, þefkat, fedakarlýk gibi Kuran ahlakýnýn kazandýrdýðý üstün özelliklere göre deðil; zenginlik, güzellik gibi geçici dünyevi kriterlere göre deðerlendirirler. Bu bakýþ açýsýnýn sonunda zengin - fakir ayrýmý yaparak insanlara karþý; mimiklerine, ses tonuna, bakýþlarýna kadar yansýyan deðiþik tavýrlar sergilerler.
Mesela bulunduklarý ortama zengin biri geldiðinde ayaða kalkar, kibar bir tavýrla karþýlar ve kiþinin her isteðini yerine getirmeye çalýþýrlar. Ortamdaki rahatlýðýný saðlamak için büyük çaba sarfederler. Fakir bir insan geldiðinde ise ayaða kalkmaya gerek duymaz, umursamaz bir tavýr takýnýr ve ilgisiz davranýrlar.
Din ahlakýndan uzak yaþayan bu tür insanlar, zengin kimselere genellikle “siz” diye hitap ederken, fakir bir kiþiyle “sen” diye konuþurlar. Bazý hastanelerde ya da bu tür hizmet verilen alanlarda zengin insanlarý saygýlý bir þekilde karþýlayýp her türlü iþlerini titizlikle yerine getirirken, fakir insanlara ayný özeni ve saygýyý göstermezler. Hatta yeri geldiðinde aþaðýlamaya varan üsluplar sergilerler. Zengin ve itibarlý kiþilere karþý genellikle ince ve yumuþak bir ses tonu kullanýrken, fakir bir insanla normal ses tonu ile konuþurlar. Mesela genel müdürle konuþurken kullandýklarý ses tonu ve üslupla, iþ yerinin çaycýsýna karþý kullandýklarý üslup arasýnda çok büyük fark vardýr. Genel müdürden menfaat elde etme ihtimalleri olduðu için, ona karþý mümkün olduðunca nezaketli ve saygýlýdýrlar. Çay servisi yapan çaycýdan beklentileri olmadýðýndan kibar olma ihtiyacý hissetmezler. Hatta çoðu zaman rica etmek yerine emir verir tarzda konuþurlar. Ýnsanlar arasýnda oluþan bu sýnýf ayrýmý, güçlünün güçsüzü ezmesi þeklinde hayatýn her alanýnda kendini gösterir.
Zenginliði mutlak güç haline getiren bu çarpýk sistem içinde yaþayan bazý insanlar, bu güce ulaþabilmek için her türlü yolu kullanýr, gerektiðinde çok önemli tavizler verir ve büyük bir hýrsla herþeyi yaparlar. Amaçlarý sadece toplumda güç sahibi olmak ve itibar görmektir. Kiþilikleri ve ahlaki yapýlarýnýn önemsenmediði, sadece maddi güçleriyle deðerlendirildikleri toplumda, ezilmeden, ezerek yaþamayý amaçlarlar.
Oysa Kuran ahlakýnda, insanlar sadece takvalarýna göre deðerlendirilir. Allah'ýn emirlerini ve yasaklarýný titizlikle koruyan yoksul bir insan, Allah'ýn sýnýrlarýna karþý gelen zengin bir insandan takvaca daha üstündür. Zenginliðin, itibarýn, gücün deðil güzel ahlakýn geçerli olduðu bir anlayýþ vardýr. Bu nedenle Kuran ahlakýnda insan ayrýmý kesinlikle yoktur. Allah bir Kuran ayetinde þöyle buyurur:

'' Þüphesiz, Allah Katýnda sizin en üstün (kerim) olanýnýz, (ýrk ya da soyca deðil) takvaca en ileride olanýnýzdýr. Þüphesiz Allah, bilendir, haber alandýr.'' (Hucurat Suresi, 13)
Kuran ahlakýnýn hakim olduðu bir toplumda, insanlar birbirlerine karþý son derece adaletli, merhametli ve yardýmseverdir. Böyle bir toplumda mal mülk sahibi olma yarýþý yerine, elindekileri ihtiyacý olanlarla paylaþma arzusu hakimdir. Zenginliðin üstünlük olmadýðý, güzel ahlakýn övüldüðü bir toplumda amaç da mallarda deðil, güzel ahlakta yarýþmaktýr. Bu yarýþ, toplumu karanlýklardan kurtarýp aydýnlýða kavuþturacak en güzel yarýþtýr.
Þeytanýn ''dünyanýn sistemi'' olarak insanlara aþýladýðý savaþ ve kargaþa ortamýný yok edecek, yeryüzüne huzuru, güveni ve sevgiyi hakim kýlacak bu güzel yarýþý tüm insanlýðýn kazanmasý dileðiyle...
'' Onlar, Allah'ýn nurunu aðýzlarýyla söndürmek istiyorlar. Oysa Allah, Kendi nurunu tamamlayýcýdýr; kafirler hoþ görmese bile.'' (Saff Suresi, 8)


Altuð Öztürk