Aramanýn sonucu var gibi gözükür. Ama bazen, yalnýzca bulduðunu sanýrsýn. Ýçinde bulunduðun duygu ve düþünce tanýmaz deðiþim, “iþte doðru bu” diye bulduðun sonuçlarý bir buldozer gibi ezip geçiyor. Çevrene ayak uydurmaya çalýþmak, genelleþip toplum olmaya kadar gider. Oysa yaptýðýn tek þey zamanýna ulaþmak, deðiþimin hýzýný yakalamak olur. Toplum içinde sivrilmeden, yani kusursuz bir þekilde “genelleþmiþ” kalmak içinse bu hýzýn her zaman korunmasý gerekir. Bir adým geride olsan bile yarýþýn çok uzaðýndasýndýr. Ve bundan sonra yapman gereken tek þey senden bir adým önde olan zamaný, onun seni içine alýp toz haline getirmeden önce yakalamaya çalýþmaktýr.
     Bu yarýþýn alt kulvarlarýnda düþündüðüm tek þey bu oldu. Geleceðimi “kendim” þekillendirme çabalarýnda, önüme çýkan her engel ömrümden bir parçayý söküp sonsuz boþluða fýrlatýyor. Uðraþma, didinmede koca bir hiçle sonuçlanýnca “neden bütün bunlar,neden?” sorularý sorulmaya baþlanýyor. Piþmanlýk mazeret kabul etmez ama aðýrlýðý bir tüy kadar az. Yani eðer piþman olsam bile deðiþecek hiçbir þeyin olmadýðýný biliyorum. Sadece karanlýkta kalan, birkaç merak unsurlarý aydýnlýða kavuþacak, ya da ben sanki kendimi bilmiyormuþum gibi taklit bir avunmayla tatmin yoluna gideceðim. O yüzden her zaman için birer mazeret bulmak, ya da kafada þekilleyip uydurmak daha cazip ve mantýklý geliyor. En azýndan sonunda “hiç” den farklý birþeyler elde edeceðimi biliyorum. Bunun iyi olma olasýlýðý çok düþük olsa bile(çünkü insanlar mazeretlere pek inanmaz)kaybedecek can dahil hiçbir þeyin olmayýþý, beni bir çeþit kumar oynamaya özendiriyor. Biliyorum kendimi hiçbir zaman kandýramam,ya da kandýramayacaðým. Çünkü mazeretim ne kadar gerçekçi olursa olsun gerçek “gerçek” beynimin bir köþesinde duruyor olacak. Ve her kandýrma giriþimimde onu görecek, bazende hissedeceðim. Kesin olmayansa bunun ne zaman olacak oluþu.
     Avunma ve umursamama aslýnda mazeretinin koca bir parçasýdýr. En baþta, kaybettiklerinin gerçektende deðersiz olduklarý düþüncesi sende inanca dönüþtüðünde, týpký bir din gibi sorgulamasý imkansýz hale gelir. Ve aslýnda “kendini kandýrdýðýn” gerçeðinin görülmesini uzun süre geciktirir. Bazen bu süre hayatýnýn hepsini kapsar. Ve sen piþman bile olamadan sana sonsuz gelen bu yaþamdan kopup gidersin. Arkanda ise yapýlmamýþ onca iþ, gerçekleþtirilmemiþ onca düþ aðlamaklý gözlerle bir etrafý birde seni gözlerler.