Günlerdir gelmeni bekledim.Bitmeyen işlerinin olduğunun farkındaydım, yalnız kalmak içimi acıtmadı diyemem hiç ve bir de seni yalnız bırakmak. Belki biraz kırgındım, yaşlı yüzler görmekten sıkılmıştım belki de..Bitmeyen işleri bitiremezdim, hepsi sana aitti.
Gözlerimi araladığımda geceydi, bakışlarım yalnızlıktan uzak kendimleydim. Hep korktuğum karanlıklar, o gece karanlık değildi, içimde senin aydınlığın vardı sana ait ve senden habersiz. Sakindi gökyüzü bir o kadar tersti yüreğim. Ayrılığı senin kadar kolay kabullenememişti, senin kararına ters açıklamalar getirmeyi, senin düşüncenin son düşünce olmadığını kabullenebilirdi en çok.
Bütün kayboluşlarda bir kapı aralanmıyordu, çıkışlar yoktu. Hayalimin en zor kısmıydı çıkışın olmadığını düşünmek ve sonunda uyuyordum..Ağlamamak, hayatı sensiz yaşamamak için..Biliyordum..Benim için zor olan şeyler senin için çok daha zordu. Hayat aynı karışık zamanları sana da sunuyordu ve senden erken bekliyordu benim için zaman bıraktığı gerçekliği, bu yüzden ben zamanın erken geldiğini tartışıyordum seninle. Bu yüzden kızıyordun inatçılığıma.
Aslında en çok sen istemezdin değer verdiğinden kopmayı. Uçurum vardı önünde ve gözlerini hayat bağlamıştı..(kimbilir o da güçsüz görünmek istemiyordu belki değer verdiğine ve ayrılmak zorunda kaldığın beni korkutarak, gücünü en derin hissettirmekti kastı, bu yüzden sanaydı kastı, bu yüzdendi sevgimizi şiddetiyle ezişi..) kimbilir ki? Zaten bizim kararlarımızdan sonra da birilerinin kararları gerekmiyormuydu? Yaşam mucizevi olarak perdeleri aralattırırken beklemediğimiz sürprizleri, beklenmeyenleri de getiriyor ve beni unutmana en çok yaşam, en çok beni senden ayıran yardım ediyor diye şimdi bu kızgınlığım.
Kaybedip kaybedip onca uğraşın bir hakkı var diye sana iyilik yapıyor gibi seni dostlarınla mutlu kılıyor, seni gülmelerden uzak tebessümlerin sahibi kılıyor..Benimse kazanmaya hakkım yok, yaşamın sunduklarını harcamaya..! Zamanı var dostlarımın, zamanı var gülmelerden uzak tebessümlerimin.
Çünkü ben kaybetmedim çünkü ben kazanmak için uğraşmadım yaşanılanlar üzerine, çünkü ben hiç ayrılmadım senin beni bıraktığın yerden.
Çünkü ben bekledim hep istemediğin gibi seni..Beni bensiz, sensiz bıraktığın yerden ayrılamadım hiç ve ayırmadım gözlerimi umudumun simgesi maviden, seni en çok sevdiğim..Şimdi en çok özlediğim yerdeyim.Seni bekleyen maviyim..
