Her gece aynı teraneler
Alıp başını her gittiğinde
Güneş bilinmedik karanlıklara
Bir hüzün başlıyor
Garip bir sancı koyveriyor kendini
Eskiler geliyor
"Nasılsın?" bile demeden
Konuşlanıveriyorlar yüreğime
Suskunlaşan her nota sonunda
Bir damla gözyaşı
Ne ölümden haber var
Ne de yaşam öylesi öpmüyor dudaklarımdan hoyratça
Bırak sevgin bende kalsın diyemiyorum
Çünkü
Taşıyamayacak kadar ağır bir yük
Yalnızken
Özlemler sıkıştırırken sensiz dakikaları
Dışardaki yağmur damlaları beynimde
Kaçamamanın esareti adımlarıma prangaları vuruyor
Anahtarı kimbilir hangi komodinin hangi çekmecesinde
Resimler solgun bile değil
Kaybolmuş
Sana susamışlığım
Her gün beni öldürüyor
Bir tren garında sallanan bir el
Bir yudum biranın
Buz gibi serinliği
Sezara vurulan son bıçak
Bugün de gün bitti...
