Odası Olmayan Çocuk

ben öldüm ve kimsesizdim

yazı resim

boğumlarını çözemediğim ilmekler
dolandı boynuma
arsızca çöreklendi yüreğime
kimsesizliğim…hiç kimsesizliğim
hücum etti nar çiçeği renginde
eksikliği bir yanımın…sizsizliğim
ağzıma vurulan tokatla
tükürdüm kanı
ıpıslak anılara

boşluğumun ayazıyla
yersizliğimde solan her gün
özlemi vurdu böğrüme
imbatların serinliğinde
rast makamında bir şarkıda
ağladı keman
duyamadınız

omzumdan düştüğünde
sıcak elin titrek terk edişi
gelmediğinde dilime
sözlerin pervasız isyan edişi
bittiğini sandık sebebimizin

vişne çürüğü hayallerin yerle bir oluşunda
erguvan rengi hüznün esiriydi sözlerim
avaz avaz söyledim

radyoyu aç…dinle
üçüncü şarkı
benden geliyor sana

evim de olmadı…sımsıcak
döşeklerde de yatmadım hiç
sabun kokulu
bir odam olmadı
senli düşleri duvarlarına çizdiğim

sakın aldanma günün sönüşüne
ayın parlaklığı da güneşten
unutma

benöldümvekimsesizdim

23.05.2006

Yorumlar

Başa Dön