Bir anda simsiyah gozlerini goruyorum... Ruya oldugunu hemen anliyorum. Kalbim hizlica atiyor ve uyanmak istiyorum. Basaracagim gibi... Kafami hissediyorum. En son masada ellerime emanet etmistim, hala orada olmali. Bilemiyorum... Dusunmek icin biraz daha zamana ihtiyacim var. Hayir, hayir ellerimin uzerinde degil. Hissediyorum. Gozlerimi aciyorum. Actigim gibi animsamaya ve yasami hissetmeye basliyorum. Yerde yan bir sekilde yatiyorum. Karsimda adini goruyorum bir de soyadimizi.
Biliyorum kalkmam lazim ama hic istemiyorum. Soguk istedigi kadar bedenimi curutsun, umrumda degil. Olmam gereken yerdeyim. Bizi dusunmeden edemiyorum. Nasil edebilirim ki? Az degil 20 sene. Bedenimi bir hamlede ceviriyor ve sirtustu yatmaya basliyorum. Yavas yavas nefes almaya basliyor ve agaclara bakiyorum. Biraz daha uzaga, bulutlara ve gokyuzune bakiyorum. Bugun Tanri'nin gunesi gostermemesini acimi hissetmesine bagliyorum. Istedigim tek sey bu su an. Sadelik.
Basimi cevirip tekrar adina bakiyorum. Dusunuyorum... Bunca sene bir sekilde uzaklastirmayi basardigim dusunceler geliyor aklima. Filmden bazi sahneler, soyleceklerim, yapmam gerekenler... Cok agir bir yuk bu. Niye kimse daha once boyle oldugunu soylemedi?
Adini gormeye dayanamiyorum. En iyisi Tanri'nin sadece benim icin yarattigi gune, gokyuzune bakmak... Gozlerimden yaslar dusmeye basliyor. Hakim olamiyorum kendime. Gozyaslarim dustukce, gozlerim acimaya, vucudum ise soguktan dolayi titremeye basliyor. Bagirmak, yumruk atmak, cildirmak istiyorum ama hicbirine gucum yok.
Titremem artmaya basliyor. Cenemi kontrol edemiyorum ama burada olmeyecegimi de bir sekilde biliyorum. Olursem de aslinda biraz ironi olur diyorum kendi kendime. Yuzumde tebessum beliriyor. Bu kucuk tebessume ragmen kalkmak istemiyorum ama kalkiyorum iste. Uzerimi soylece bir temizliyor ve etrafima bakiyorum. Sadece dal sesleri ve ben variz. Gerisi sessizlik ve huzun. Etraf daha bir mistik gelmeye basliyor gozume. Uzuntumden korkmaya bile his bulamiyor, kisik sesle neyse diyorum kendime. Mezar tasina opucugumu konduruyorum. Yavas yavas mezarliktan cikiyor ve ne yapacagimi bilmedigim evime dogru ilerliyorum... Yalniz, bitkin ve yasli.
