yakarışlarım kabul görmüyor yine tanrıdan
elinde tırpanı azrailin
kapıda bekliyor ölüm
duraklar yok artık yalnızlığımda
akşamlara vurgun yıldızlarda söndü bir bir
hapsoldum tatsız deliliğine
tutsaklığına sensizliğin
siyah-beyaz hayat
nokta nokta boşluklara uygun sözcükler
tükenmiş
kapkara yalnızlığın en onulmaz yaraları açıldıkça ruhumda
sessizliğin haykırışlarında çekip gidiyorum
senden bir adım daha ötedeyim
yarınlar dün olmuş artık
kanıyorum...
