adnan durmaz
Biz ki Aşkı Sevmekten Öle Öle Öğrendik
sabaha kadar içilen sigaralar / yüreğe basılıp söndürülen izmarit /
Düşler de Ölür
Kalbimizin o gizli yerinde, bize ait, sadece bizim bildiğimiz düş ülkeleri, düş bahçeleri...Umudun toprağına ekilen düşler daha bir bağlar bizi. Zaman acımasız elleriyle güzü savurduğunda, nice yapraklar dökülür kalbimize. Umut bitince nice düş ölür...
Düş öldükçe, düşleyeni de yavaş yavaş öldürür
Kalbimizin o gizli
Biz ki Aşkı Sevmekten Öle Öle Öğrendik
sabaha kadar içilen sigaralar / yüreğe basılıp söndürülen izmarit /
Yalnızlar Çağı
Ölüm haberlerini duymak istemeyen, hastalığında birbirinin ziyaretine gitmeyen, kötü gününüzde yanınızda olmayan kalabalık arkadaşlar, yalnızlar çağının tipik robotlarıdır. Hayvansal tepkiler veren garip bir sürü.
Bana Yalnızlığını Söyle/
Yalnızlık bir yağmura benzer,
Yükselir akşamlara denizlerden
Uzak, ıssız ovalardan eser,
Ağar gider göklere, her zaman göklerdedir
Ve kentin üstüne göklerden düşer.
Aşk Atına Binen Sözün Zamanda Yolculuğu -
Kum taneleri gibi savrularak yaşardı orada insan.Yüzyıllar önceydi.Cahiliye adı verilen zamanlardı.Mekke’yi çevreleyen yüzlerce kabile,belirli zamanlarda Kâbe’ye gelip,orada duran kendi putlarına tapınır,bayram ederdi.Şiir yarışmaları yapılır.Beğenilen şiirler Kâbe duvarlarına asılırdı.Delikanlılar sokakta genç kızlara laf atacakları zaman,bir şairin adını söyler,böylece o şairin en ünlü dizesini söylemiş olurlardı.Genç kızlar,adı anılan şairin o
Aşk Devrimcidir
İnsanların kendi hayalinde yaratıp taptığı ilk tanrının,dişi olmasından çok daha ilginci,onun aynı zamanda AŞK ve SAVAŞ tanrısı da olması değil mi.Kim bilir belki de aşk,bir büyük teslimiyet,teslim oluş ve teslim alışı,olmazsa olmaz kılmış,insanın “kendi” ne dair en büyük savaştır.Ancak Burada vurgulamamız gereken,yazının bulunuşundan binlerce yıl önce insanın ilk
KARANLIĞA IŞIK DOKU
Tanıtım
HANGİ YAŞAM, TEK SAYFADA ANLATILIR; VE İNSANLIK TARİHİ İÇİNDE BİR TOZ ZERRESİNDEN DAHA BÜYÜKTÜR.İNSANIN KAÇ, PENCERESİ VAR YÜREĞİNDE, İÇİNİ IŞIKLARLA DOLDURMAK, DIŞARIYA IŞIKLAR SALMAK İÇİN; ..........
SEN ONA BAK. HEM HER YERLİ, HEM DE HİÇ BİR YERLİSİN; ...........
EĞER ŞAİRSEN, İNSANİN VATANİ İNSANDIR BELLEMİŞSEN... YAZIP ÇİZMEK, SERÜVENCİLİK DEĞİL Mİ;YANİ KEŞFETMEK. BAZAN, DOĞDUĞUN BOZKIRIN ÇİLELİ ÇATLAKLARINDA ARARSIN GÜZELLİKLERİ;BAZAN, OTUZUNDA GÖRÜR GÖRMEZ VURULDUĞUN DENİZİN ÇIĞLIĞINA ........
GÜN OLUR, BOZKIRIN EN KIRAÇ YERİNDE, BİR DERİN KUYU OLURSUN; GÜN OLUR, ARTIK HİÇ; BİR GEMİNİN UĞRAMADIGI, ISSIZ ADADAKİ YOSUNLU DENİZ FENERİ.......
BAZAN DA, SONSUZ GÖKYÜZÜNDE GİDECEK VER BULAMAYAN, GÖÇMEN BİR KUŞ., . YALNIZLIĞIN DA, SEVİNCİN DE, HASRETİN DE TANIMLANAMAZ. AMA GÜZELLİK, KENDİ İÇİNDE YOKSA, OLUŞTURAMAMIŞSAN, ARAMAKLA BULUNAMAZ; BİLİRSİN...
ADNAN DURMAZ
FISILTILARLA DA OLSA SÖYLE
(Arka kapak yazısı/1994, Ankara, saypa.yay.)
Not:Adnan Durmaz Ankara Afyon arasında haritalarda yer almayan bir köyde yaşamını sürdürüyor. Edebiyat öğretmeni.
46 yaşında, 5 şiir kitabı var
1-Fısıltılarla da olsa söyle(saypa yay.Ankara)
2-Yarın yeniden(gerçek sanat yay.İstanbul)
3-Ben gidersem ay sen-deler(art yay.ankara)
4- Ateş çiçeği ( Art Yaın-Ankara )
5- Bilirsin aşk da serseri(art yayın-Ankara )
Geçmiş
Akıl almaz sonsuzda, kimi zaman bir toz zerresiyken ömrümüz, hangi yaşam tek sayfada anlatılabilir ki...
Bozkır ıssızlarında dolaşırken, bazan Hatti köylüleriyle karışıveririm. Aynı kerpiç evlerde sanki 4000 yıldır onlar yaşıyor gibi. Kuşkusuz, hamuru Anadolu toprağıyla karılanların, yüz çizgileri de birbirine benzer; ağlama, gülme nedenleri gibi...
Doğum sancısı tutunca, bir at arabasına bindirilip, engebeli yerlerde dolaştırılan bir ana doğurmuş beni. Kayıtlarda 1955 yazsa da zamanının tam bilinmemesi hoşuma gidiyor.
İskan serüvenlerini kitaplardan izlemeye çalıştığım insanlardan, Yemen ve Seferberlik öyküleri dinleyerek büyüdüm...Afyon Emirdağ Tabaklar köyündenim...
Köyde ilkokulu bitirdikten sonra, Emirdağda tek odalı, gaz lambası yanan bir evde başladım ortaokula... Yalnız kalmaya da ,yazmaya da o zaman başladım...
Sonra hep ucuz evlerde geçen okuma yılları. Ortaokul, lise derken A.Ü. Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Türk Dili Edebiyatı Bölümünü bitirdim (1978-84). Artvin de 1988 de öğretmenliğe başladım. On yıl kadar İzmir’de çalıştıktan sonra, yeniden bozkırlara döndüm...
4 yaşından bu yana resim çizerim. Bir dönem yazdıklarım, çizdiklerim değişik dergilerde yayınlandı... Dergi çevrelerinin uzağında olmam zamanla bağlarımı kopardı onlardan.
Beş şiir kitabım yayınlandı.
Fısıltılarla da Olsa Söyle, 1990 (Saypa Yayınevi, Ankara)
Yarın Yeniden, 1996 (Gerçek Sanat Yayınları, İstanbul)
Ben Gidersem Ay Sendeler, 2000 (ART Yayınevi, Ankara)
Bilirsin Aşk da Serseri , 2003(ART Yayınevi, Ankara)
Ateş Çiçeği, 2003(ART Yayınevi, Ankara)
Şimdi... Asurlu despotların gözlerini oyarak serbest bıraktığı binlerce tutsağı, 1800’lü yıllarda Afyon yakınlarında, Bekir Paşanın çevre köylülerle birleşerek yaktığı Emreler Köyünü, Hitit köylülerini, Asurlu tüccarları Anadolu’da aşiretlerin iskanları sırasında yaşadıkları zulmü, 12 Eylül öncesini ve sonrasını kısacası onbinlerce yıldır acının tarihini bir destan zincirinde yazmaya çalışıyorum...
Yayına hazır 4 kitaplık şiirim var. Zamanımı, araştırarak ve yazarak geçirmekteyim; hala Tabaklar köyündeki babadan kalma kerpiç evde; bazan Hititli bazan Frigyalı sanısına kapıldığım köylülerle birlikte...
Adnan DURMAZ
Konum
afyon
Özellikler
toplumcu gerçekçi
Etkiler
başlangıçtan bu güne türk edebiyatı-dünya edebiyatı
Benzer Yazarlar
kendime özgü olmaya çalışıyorum biçem olarak
Bağlantılar
http://www.flickr.com/photos/33599107@N00/
