Miden kazınır içinde kalan bir dirhem huzurun açlığıyla. Saklanıp gölgenin belirsizliğine güneşin izini sürdüğüne inanırsın ahmakça.
Aldanışın, gönlünün bulantısı olur, körlüğü olur yazgımın karası gözlerinin.
Gurbet kelimesi yoktu haznemde. Gitmene ihtimalim yoktu. Zamansız gidişinin tesellisini bulamadım ellerde...
Minik bir kuşkuyla başlamıştı her şey. Birbirini tamamlar nitelikti belgelenenler. Suçüstü yaparcasına dürtüler katmerliğiyle yordu beni. Ben sessiz susuşların kuytularına düştüm. Konuşmak yanılgı getirir korkusuyla…
Gittin... Bekledim. Sana erteledim tüm yaşanmamışlıkları. Sensizken kanımın damarlarımda dolaşmasını çok gördüm bedenime. Ağladım. Umutlandım dönersin diye. Yokluğunda yaptığım en iyi işti harap olmak...
Şimdi sen yüreğim elinde git diyorsun bensizliğe. Hasretle kavrulmuş akşamlara emanet ediyorsun canımı. Dokunsan ağlayacak yürek,kanadı kırık bir kuş gibi çırpınır durur, uçamaz bir adım uzağına. Gitme... Gidişin vurgunudur ömrümün, içimin yangınıdır. Gidişin ölümümdür...
Felek yüreğime kızgın demirlerle kazımış adını. Sana ısmarlanmış ömrüm...
İçime döşediğin mayınlar, patladı damarlarımda, aşkımın şehitliğinde yatıyor ruhum.
zamanın telafisiz hızla akıp gittiğinin farkındayım.Üç günlük misafirhanede harap olma lüksümüzün olmadığının aslında.İnsana dair ne varsa hayal gerçek yansır yazılarıma.yazarken zamanı boşa harcamamış hissederim hep.yazılarım aynası benliğimin.
izmir
deneme türünde sade,içten ve şiirsel bir anlatım.
cezmi ersöz
