Fatma KAHVECİ

Yürüyorum...

Yollar yürüdüm matemler ve cümbüşlerle.. Yollar yürüdüm sırtımda kalp kırıklıkları ve sevdalarla.. Yollar yürüdüm kendimi bildim bileli... tüm geç kalmışlıklarımla..

Gündüzün Ortasındaki Gece Karanlığı...

Korkularımı, rüyalarımı karanlık çöllerde bırakıp
Umutlarımı özlemlerimi sevinçlerimi
Avuçlarıma sıkıştırıp, insanlara elimi uzattım
hayaller gerçekler güller ve dikenler.. hepsi bu varolma savaşının içindeydi sanki.

Kafamızdaki Engeller!..

ak’ı karalara boğmadan; kuzuyu kurda yem etmeden çıkalım yola. Yola çıkmamak için iyi bir nedeniniz yoksa, çıkmak için çok iyi bir nedeniniz var demektir. Hadi gün başladı, yürümek gerek, çünkü gerekçen çok büyük...

Başa Dön