Gel de "Güneş Ufuktan Doğsun" Yeniden Ata'm
Gün oldu karanlıkta kaldım / Işık bekledim dağların arasından /
Rukiye Çelik
Gülüşleri Çalınmış Çocuklar
Ömre yüklendi kader, kovanını terk etti arı / Yaprağı tükendi zamanın, takvim üzgün
Yakınma
Yaşama gölge düşüren, doğanın canını acıtan, dünyanın dengesini bozan olayların işlenmesi
Belki de O Zaman, Bu Zamandır Tamara
Yamandır deli rüzgarı bu şehrin Tamara / Esti mi savurur saçlarını yamacın
Bitsin Artık Hüznün Ağlayan Ağaç
Yalnızca senin adın kaldı değişmeyen, bu toprağın üstünde / Tam da yerinde, öylece
Dündeki Zamanın Bugünkü Yolcuları
Beden yaşlanmış, sözler yorulmuştu / Bugün dün değildi, hayat değişmişti /
Orada Babam Çok Üşüyor Anne
Bir yaz daha biterken, bir geceyarısı / Karanlık bir eylül düştü ayakucuna
Kayıp Gitti Ellerimden Düşlerimin Baharı
Dünde bıraktığım anılarımın hayaliyle çıktım yola / Karıncaların ekmek teknesinden /
Sen Bize Sevapken Biz Sana Günahkar Olamayız Ata'm
Sana öldü diyorlar Ata'm. Sen ölür müsün, koca bir tarihsin / Sen ölürsen,
Bu Cumhuriyet'in Sırtını Acılara Dayayamazsın
Hayat bazen aydınlık, bazen karanlık / Biz ikisini de yaşadık, yaşadık ve bitti!..
Karanlığın Aydınlıkla Yıkanmasıdır Cumhuriyet
Neden başın eğik, niçin yerde gözlerin çocuğum / "İstikbal Göklerdedir" dememiş miydi Atatürk
Babama Türkiye'den Haberler
Babama Türkiye'den Haberler / Babamın bir evi yok; çatısı, penceresi hatta kapısı da
Hiç de Zamanı Değildi Oysaki Ölümün
Bir eylül düştü şehrimin göbeğine / Taşradan kaçıp gelmiş hazanı kucağında
Kendine Gönderileni Geri Gönderir Doğa
Dündeki baharların üstüne kar yağdı / Çığ düştü, dolu vurdu mevsimlerin kanatlarını
Yalnızlığın Ellerini Okşarken
Kocaman bir evde, yerini bulamamış / Ne işe yaradığı bilinmeyen, modası geçmiş
Kaç Artıya Denk Gelirdi Eksilmelerimiz
Sırtını döndü ya güneş bir kere / Beklentim kalmadı artık bu şehirden
Şiir
Tanıtım
Ne yağmurla ıslanır bu deli yürek, ne bulutla sürüklenir. Dağlar aşar, zifiri karanlıkta yıldız olur parlar, öylesine dostluk aşkı taşır ki o yufka yüreğinde, aklından bile geçiremez uzanan bir elin çiçek yerine dikenle kendisine merhaba diyeceğini...Daima dürüstlüğün durağıdır onun yeri. Sana-bana-ona değil; yalanadır isyanı...Yüreğinde yaşattığı ikizler, güzellik ve iyiliktir yalnızca... Dayanamaz ne ayrılığa, ne de acıya....Sevmez, ne hüznü ne de kederi. Tüm içten dostluklara merhaba...
.
Geçmiş
Emekli
Özellikler
şiir, ve insanın varlığını ayakta tutan psikoloji, yaşama daire öyküler...