Hayatım yolunda gitmiyor,
evet gülmeyi de unuttum..

En büyük mutluluk kaynağımken kör bıçakla kestiler.
Yüzsüzce söylüyorum,
kanı yerde kaldı..

O'nun gibi bende unutulup gideceğim birgün,
herşeyden, herkesten..

Gülüşlerim yok oldu çünkü yargısız infaz ettiler beni.
Boynuma takılan kolyenin darağacına süs olmasına sen neden olmadın,
Ama sandalyemi tekmeyelensin..

Bazen acaba bunları yazrken saçmalıyor muyum diyorum,
sonra şiirden de vazgeçecek noktaya gelince,
bir kaç dostum aklıma geliyor,
onlar için yazmalıyım diyorum..
Sonra içmeye bi yerlere gidiyoruz,
bazen de mezeme meze yapıyorum seni.

Gözümde büyütüyorum,
susuyorum.

Ağlıyor ve her gecenin bitiminde tekrar vazgeçiyorum..


Belina ÖZBEK