Vazgeçtim Dünyadan!

senin öykünü duyunca
dayanamadým

kendini zeytin aðacýna asan

on iki yaþýndaki
kuma

BEHÇET AYSAN "

VAZGEÇTÝM DÜNYADAN

Adým Havva…

Tarihin doðar doðmaz topraða gömdüðü “insan” soyundaným ben…

Ýnsan soyunun cennetten kovulmasýna sebep olan þeytanýn ta kendisiyim. O yüzdendir yeryüzü cennetinde yerimin olmayýþý.

Ateþin alazýnda kavruluyor kadýnlýðým. Hayatýn örsünden geçiyor hayallerim. Hayat, alnýmdaki her bir çizgiye acýnýn resmini çizen çýlgýn bir ressam. Bense ressamýn tüm fýrça darbelerini desene dönüþtüren bir tuval .

Daha varmadan on ikime kadýn gömleðini biçtiler üzerime. Korkmadýlar giydirirken bolluðunda kaybolmamdan. Oysa sektirecek taþlarý, sayacak boncuklarý olan çocuk, ne bilirdi kadýnlýðý? Önemli miydi ? Nasýlsa erkek erkekliðini biliyordu ya!

Etimde dolaþan, kývrýmlarýnda gezinen bir çift elin ruhumu deðil ama etimi kavramasýnýn, göðsümde hissettiðim derin soluklarýn, karanlýkta parlayan hayvani gözlerin ve pis bir sýrýtmanýn anlamýný; avuçladýðým beyaz çarþafa ve gözlerimi çivilediðim tavana yükledim. iþte tam o anda kadýnlýðýmla beraber boþalan ruhum da bacaklarýmdan süzülüp aktý. Ve þimdi suyu kuruyan bir nehir ne kadar nehirse ruhunu kaybeden bir kadýn da o kadar kadýn.
Yaþama aðrýsý çöküyor omuzlarýma ve çökertiyor omuzlarýmý.. Haykýrmak istiyorum daðlara…Fýrlatmak daðlarýn ötelerine çýðlýklarýmý.

Eteðimde biriktirdiðim umutlarým tesbih taneleri misali saçýldý yerlere ve yerden toplamaya her kalkýþýmda birine takýlýp seriliyorum yerlere.

Yerleþiyorum pencerenin önüne. Dizlerime tutunuyorum, hislerim de gövdem gibi bir ileri bir geri sallanýyor. Yelkovanýn ritmiyle yarýþýyor gövdem ve ona eþlik ediyor baþým savrularak. Ýçimdeki sesler ayaklanýyor ve olmadýk iþgaller baþlýyor kulaklarýmda.Yankýsý içimden dilime uzanan sesler karýþýyor tik taklara . Rüzgarýn da gelmesiyle uðultulu tik taklar saðýr ediyor kulaklarýmý. Küçücük odada sesler savrulup bana çarpýyor. Ruhumdaki sýyrýklar kanamaya baþlýyor, ben durdukça açýlacak sýyrýklarým ve onulmaz yaralar saracak bedenimi. Pencereye vuran damlalar süzülüyor aþaðýya ve sanki açtýðý yola davet ediyor beni .

Uzun yaðmurlar giydirilmiþ bugün geceye. Ýçi dýþýna çýkarýlmýþ gökyüzünün.

Doðruluyorum. Býrakýyorum kendimi yaðmurun kollarýna. Rüzgar bugün delirmiþ; Tanrý, ipini elinden kaçýrmýþ olmalý . Asýlýyorum koluna uçursun diye beni de. Savuruyor bir aðacýn dibine.Bir iþaret olmalý evet evet… Ýþaret… Topraða sýký sýkýya tutunan aðaç gibi ben de tutunmalýyým topraða. Kýrmýzý bir kuþakla gelinliðime paketlediðim hediyemi sunduktan sonra þimdi bu kuþakla bu kez de kendimi hediye ediyorum toprak anaya. Belime iliþtirdiðim kýrmýzýlýðý þimdi de boynuma iliþtirdim.Saçlarýmdan süzülen damlalarý kirpiklerimden dökülen yaþlarla buluþturup karýþýp gideceðim birazdan topraða.

Vazgeçtim dünyadan!

Nilay Akçay…