Bir söz.büyücüsü

Yokluğun hain bir pusuda / Sevinçlerimi kundakladıkça / ruhum, acının

Kanla filizlenip kanla beslenen bir düşüncenin bin yıldır süregelen bir ayininden arta kalanları izliyorum

Adım Havva…
Tarihin doğar doğmaz toprağa gömdüğü “insan” soyundanım ben…
İnsan soyunun cennetten kovulmasına sebep olan şeytanın ta kendisiyim. O yüzdendir yeryüzü cennetinde yerimin olmayışı.

-karanlıkta / körleşmiş beyinler / ışığa uyumsuz birer apolet

LİRİK YANILSAMALAR / uzun çığlıkların / dalgaları susturduğu gecede

Her yer karanlık. Kör olmuş güneş. Zaman yok. Duygu yok. Bacaklarımla ellerimi karıştırıyorum. Kalbimden bedenime yayılan, hücrelerime işleyen derin bir sızı… Sızıyı anlatacak ünlemler kayıp.

Her şeyini öldürdükleri / Evlerin avlularında / Kanayan taşları gördüm

Harname / -37 cana-- / Geceyi doğuran zaman

seni beklerken uzak bir anın görüntüsüne yazılan / bir şiir takıyorum yalnızlığımın yakasına

Balıkların yaşamaları da insanoğlu gibi tehlikelerle doludur. Sağı solu belli olmayan denizlerde her an savunma halindedirler. Dellenmeye görsün bir kez deniz, dalgalarına aldı mı tutar en uzağa savurur balıkları hatta çoğu zaman kıyıya fırlatır atar. Sürekli bir mücadele, hayatta kalma savaşı verirler. Zaman zaman takılır bir avcının oltasına

Karanlık sözlerin üzerime çullandığı / bir sonbahar gecesi / yüreği

Önümüzden geçen ilk şiire atlayıp üzeri tozlanmış kelimelerin içinde kendimize yer açmaya çalışıyoruz. Ancak kelimeler arasında bize uygun olanı bulamıyoruz bir türlü. Acımızı giyinen bir dize, aradığımız sadece. Ellerime yapışıyor çocuk. Umutla koşmaya başlıyorum tekrar heceler arasında. Süslü kelimelerin şatafatlı sesleri arasında tanıdık bir duygu yok !

(“Ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu için şerefimle bir defa ölüyorum!” / YUSUF

Hayata / eğreti duygular / can çekişen bir güvercin

evleri kanatırcasına, yağmur yağıyor dışarıda / yoksullara yazılan bir şiirden fırlıyor

SIFIRIN ALTINDA YALNIZLIK / Kuşlar saçlarından yakalamış / Çığlık çığlığa

tüm acılarımı toplayıp döküyorum dizelere / yalnızlığımın toplamı bir şiir devriliyor üstüme

"Bir keman eklendi piyano sesine. Sakinleşiyor bedenim. Keman seriyor ruhumu kitapların üstüne. Bu kez genç bir kız karşılıyor. Bir tutam mücadele bir tutam umut ve isyan çalmış kitaplardan. Kemanla piyano yetişiyor genç kızın hızlı çarpan kalbine. Tutuyorum kızın ellerinden yürüyoruz sert ve kararlı adımlarla, bir adam kesiyor yolumuzu,

(Dilleri ağzından sökülen kentlere, çocuklarına ve giden sevgiliye) / Gittin! /