Bir karý koca karar vermiþler ve ölümsüz köy aramaya koyulmuþlar. Özellikle kadýn çok arzuluyormuþ ölümsüz köyü bulmayý. “Nasýl buluruz” diye düþünürken birden akýllarýna, “Eðer mezarlýk yok ise bir köyde, orada ölüm de yoktur” gibi bir düþünce takýlmýþ. Baþlamýþlar mezarlýksýz köy aramaya. Nerede mezarlýk var ise orayý geçiyorlar ve mezarlýk olmayan köy arýyorlarmýþ. Böylece o köyde ölüm olmayacaðýný düþünüyorlarmýþ. Bir gün bir köye ulaþmýþlar, köyde bir tane bile mezarlýk yokmuþ. “Tamam” demiþler “Ýþte aradýðýmýz köy bu, bu köyde ölüm yok anlaþýlan”. Bir ev buluncaya kadar bir ailenin yanýna sýðýnmýþlar.

Adam yük olduklarýný düþünüp aileye yardýmcý olmak istemiþ. “Ben gideyim de odun getireyim ormandan” demiþ. O odun getirmeye gittiðinde, eþi “Ýnceden, inceden baþým aðrýyor, uzanayým biraz" demiþ. Onca yol gelmiþler tabiî ki. Yol yorgunluðu baþ aðrýsý yapmýþ kadýnda. Aile bunu duyunca mundar olmasýn diye hemen kesip, piþirmiþler, afiyetle de yemiþler.

Kocasý daðdan geç de olsa odundan gelmiþ. Etrafýna bakmýþ karýsýný görememiþ. Aile, “Senin karnýn acýkmýþtýr, yemeðini getirelim de ye” demiþler. Çömlekte piþmiþ eti getirmiþler ve adama bir güzel sofra kurmuþlar. Adam tekrar merak içinde, “Görünmüyor, benim hatun nerede?” diye sormuþ. Onlarda, “Ýnceden, inceden baþým aðrýyor” dedi, “Biz de mundar olmasýn diye kestik piþirdik, senin hissene de bu düþtü, iþte bu çömlekte” demiþler. Adam bir daldýrmýþ kaþýðýný, eþinin kýçý-baþý çýkýp gelmiþ. “Ah haným, sen korkardýn ölmekten, kýçýn-baþýn çýktý geldi çömlekten” demiþ.

Meðer mezarlýk yok diye ölümden kaçarken yamyamlarýn köyüne yerleþmiþler. Ölümün olmadýðý yer yoktur.