Sadece insaným diyordu bir yazar.Sadece insan.Yaralý, ürkek ve kimi zaman dengesiz.Kederlerini yüklenip taþýmak zorunda olan ayaklarýný sürüyerek.Hep bir saðanakta sýrýlsýklam olmuþ gibi gözleri yerde bir hayali arayan.Hep özleyen.Çok uzun zamandan beri özleyen.Neyi yada kimi özlediðini unutmuþ, yaðmuru unutmuþ,unutulmuþ bir mahkum gibi yalnýz.Yalnýz bir akþamüstü bütün çocukluðunu geri vereceklermiþ gibi umutlu.Yazlarý kýþý, kýþlarý yazý hayal eden.Diðerleri gibi vahþete tanýk olmuþ,baþka insanlarýn günahlarýný üstlenir gibi suçlu.Tanýmlanamayan,tamamlanamayan…