Küçüktüm, hayal meyal hatýrlýyorum. Belki de hatýrlamýyorumdur, hayal dünyamýn bir parçasýdýr belki de... Ama kokusu hala burnumda. Uzaklardan, hiç bilmediðim bir yerden Ýstanbul’dan getirmiþti babam bana onu. Plastik kokardý, aðýr bir plastik kokusu vardý siyah saçlarýnda, yarý yumuþak teninde. Küçüktüm ben, benim yarým kadardý bebeðim. Babam Ýstanbul’dan getirmiþti çalýþmaya gittiðinde. Kocamandý, kollarýma sýðmazdý. Ben çok severdim onu, herkesten saklardým, kollarýný kopartmazdým, saçlarýný yolmazdým, yüzünü çizmezdim. Ben saklardým hep onu, annem de saklardý benden. Kokusu hala burnumda... Nuran teyze vardý, en çok da ondan saklardým. O beni hep kýzdýrýrdý, bebeðin yok, kediler götürmüþ diye. Sonra bir baktým bebeðim yok olmuþ, kaybolmuþ. Hiç bilmedim kim aldý, nerelere kayboldu. Sadece bir koku burnumda, aðýr bir plastik kokusu, biraz da uzaklarýn, Ýstanbul’un kokusu…

O hep uzaktan duyduðum, babamýn çalýþmaya gittiði Ýstanbul’a taþýndýk bir gün. Yeni bir bebeðim vardý artýk. Yine yarým kadardý. Pazar kurulurdu Cuma günleri, evimizin önü pazarý görürdü. Komþularýmýzýn çocuklarý her pazara çýktýðýnda aldýklarý yeni oyuncaklarý, terlikleri ve tokalarý gösterirdi. Ben de isterdim ama birçok Cuma sadece pazarý, pazarda gezen insanlarý, oðlan çocuklarýnýn buz gibi soðuk sudan içen nidalarýný dinlerdim. Çocuktum iþte. Üzülürdüm ama belki akþam olunca babam gelir ve gideriz diye hep beklerdim…
Bayram öncesinde yeni terliklerimiz, ayakkabýlarýmýz, oyuncaklarýmýz gelirdi, ama sadece biri… Uyurduk onlarla birlikte, her arkadaþýmýz gibi. Bir gün bir bebeðim oldu. Ama komþularýmýzýn çocuklarý daha önce almýþlardý pazardan. Ben de görmüþtüm, ben de istemiþtim, benim de bir bebeðim olmuþtu. Yine yarým kadardý. Gelinlikliydi, mavi gözleri, yapýþtýrma kirpikleri vardý, ama açýlýp kapanmazdý gözleri. Siyah yapýþtýrma saçlarý vardý ama beyaz duvaðýnýn altýnda küçük bir kadife parçasýydý sadece. Kulaklarýndan iðnelemiþlerdi duvaðýný, olmayan saçlarý görülmesin diye. Aðlamazdý bebeðim, aðlayanlar pazarda satýlmazdý çünkü. Hem benim de bir gün aðlayan bebeðim olacaktý…

Bebeðimi hiç çizmedim ben, kirpiklerini yolmadým, kollarýný bacaklarýný koparmadým. Herkesten sakladým ama annem de benden sakladý. Bebeðimin kollarý koptu, saçlarý yolundu, bebeðim kayboldu benim…

Bir gün babam uzaklara gitti, çok uzaklara. Sonra bir gün yine geldi, elinde bir kutuyla. Açtým içini. Bir anne bebek ve bir de minik bebek vardý. Gelinlikli bebeðim gibiydi boyu. Gözleri açýlýp kapanýyordu anne bebeðin. Uzun, iki yana örgülü, kýrmýzý kurdeleli sarý saçlarý vardý. Üstelik ninni de söylüyordu, kucaðýnda minik bebeði sallayarak. Küçük bebeðin de sarý kýsa saçlarý vardý. Bebeklerim aðlýyordu da. Bebeðimi hiç çizmedim ben, saçlarýný da açmadým, kollarýný da koparmadým. Ben saklamadan annem sakladý. Bebeðimle oynayamadým ben...

Bir gün okula baþladým ve bir gün oyuncak günü yaptýlar. Annem izin vermedi bebeðimi okula götürmeme. Herkesin oyuncaðý vardý ama benim yoktu, kýrarlar çalarlar diye annem vermedi bana. Beyza geldi kocaman bebeðiyle, elleyebilir miyim dedim, kaçýrdý benden bebeðini. Kalýn kalýn saçlarý vardý onun, kocamandý, lahana bebekmiþ adý, öyle demiþti bana, ama dokundurtmamýþtý. Oysaki benim de bebeðim vardý ama yoktu iþte…

Ben büyüdüm bebeðim ayný kaldý. Ben büyüdüm bebeðimin pili bitti…

Annem bebekleri çok severdi…

Bir yýlbaþý çekiliþiydi ve ben ortaokuldaydým. Bir hediye alacaktým Sevilay’a. Annem bebekleri çok severdi, herkes de onun gibi severdi… Annem bebek aldýrdý. Utandým veremedim herkesin yanýnda, sen evde aç dedim, ama Sevilay sýnýfta açtý…

Annem bebekleri çok severdi, oyuncakçýlarýn önünde eline alýr bakar bakar dururdu. Anne gidelim derdim, alsam koysam bunlardan derdi. Anne hadi gidelim…

Büyüdüm ama lisedeyken bir bebek beðendim. Minicikti, kollarý kopmuyordu, saçlarý uzun kýzýldý. El kadardý. Baþka bir bebek beðendim, o da el kadardý. Eli yüzü belli olmayan el yapýmý yeþil elbiseli bir bebekti, baþka bir çocuðun anýlarýnda þimdi…

Annem bebekleri çok severdi…

Ýlk maaþýmla anneme çok güzel bebek aldým. Baktý baktý baktý, saçlarýný taradý. Sonra kendisi de bebek aldý, saçlarýný taradý, minik çoraplarýný giydirdi...

Annem çocukken sahip olamadýðý bebekleri hep çok severdi…