Çekilmez olur,
Bir senin bana bakmayan gözlerinin,
Bir de bu þehrin,
Beni düþürdüðü yalnýzlýk.

Susmayý çare gördükçe ben,
Dilsizliðine inat ettikçe gönlümün,
Sana gitmeyen ayaklarýmýn
Dermansýz bahanelerine inandýkça,
Gözlerinden bir þey ummayý,
Yediremiyorum kendime.

Bilmiyorum,
Hayallerim daha ne kadar derman olur,
Yalnýzlýðýmý ne zamana kadar umutla doldururum.

En sonunda dayanamayýp,
Susturup tüm seslerini,
Ýçimde doyuramadýðým sessizliðine varmak,
Deðiþtirip tüm adresleri,
Topraðýn yedi kat dibinde uyanmak,
Sana sýðmayan tüm þiirleri,
Sessizliðime okumak…
Gibi çaresizce savrulacaðým.