Baba’ma….!
Bugün bu kutlu gecede(Kadir Gecesinde) aklıma düştün…Aslında seninle ilgili konuşmak istemiyorum hiçbir zaman.Ama garip bir şekilde seninle yüzleşmek,seninle konuşmak istedim..Biliyorum biz birbirimizden hiçbir zaman tam anlamı ile feyz alamadık,konuşamadık,dertleşemedik…Cafcaflı edebi kelimeler kullanmak içimden gelmiyor..Yalın,sade abartısız konuşmak istiyorum…
Baştan aşağı neresinden tutarsan tut,tutarsızlık,sevgisizlik,sahipsizlik,cahillik var hayatımızda..Birlikte olduğumuz her kareyi milyonlarca kez düşünmüşümdür bugüne kadar…Neden bir tek güzel anı aklıma gelmez,neden gölgem bile sana bu kadar ağır gelirdi?
Sahipsizlik,barınma,tevazu,sevgiden uzak bir çocukluk…Piçlik üzerine,hiçlik üzerine….Oysa Çocuk emanet değilmidir Yaradandan Babaya?
Şöyle düşünüyorumda;Ahhhh….Göğsümü gere gere benimde Babam vardı,diyemedim hiçbir zaman..Babalık farklı bir duygu..Sırt verme,güven verme….Yüreğin sızlaması değilmi ki?
Bir yanımız neden hep duldadır?bir yanımız neden hep düşüktür…Seni yıllarca anlamaya çalıştım..Seni haklı çıkarmak için Annemi bile hatalı düşündüğüm çok olmuştur…Ama samimi bir itiraf da bulunursam şayet; hata veya eksiklikler zinciri dönüp dolaşıp yine seni gösteriyor..
Seni Mahşerde,veya mezarda zorda iken düşünmekde beni sarsıyor…Baba ve anne ve doğduğun yer kaderdir amenna….Kötülemek veya iyi şeyler, yaldızlı cümleler kurmak neyi değiştirirki?İnsanlara yaldızlı kelimelerle olmayan hikayeleri anlatmak ne kadar doğru olabilirki?
Ten rengi ,göz rengi ile bir çocuğa psikolojik ızdırap vermek,onu küçümsemek ,onu yokmuş saymak insana yapılmayacak inkar hareketleri ile bir çocuğun geleceğini öldürmek neye yarayabilir, kime yarayabilir?Biliyormusun seni öve öve bitiremeyenler akşam olunca evlerine gittiler, çocuklarına dört elle sarıldılar..Seni unuttular…
Kör topal yaşam mücadelesi veriyor oğulların….Kimsenin yanında baba lafı etmeyerek….Bunları söylemek istemiyorum.Bunları yüzüne vurmak istemiyorum…Dedim ya Seni zordayken düşünmekde yüreğimi yakıyor…
Herşeye rağmen umarım yerin rahattır,yerin geniştir..sınavı vermeni ,sıratı geçmeni istiyorum ..
Gideceğim her neresi ise seni orda yanımda görmek ,istemesemde…Ağzım kelime ve figan dolu…ama yazmayı istemiyorum….Seninle ilgili hiçbirşey söylemek düşünmek istemiyorum….Cumadan Cumaya her şeye rağmen adına elimden geldiği kadar hayır hasenat yapıyorum..Biliyorum Her Cuma gecesi melekler sana getiriyorlardır …..Ne düşünüyorsundur? mutlu oluyormusun bilmiyorum…Üzülüyorsan bunuda istemiyorum….Utanmanı istemiyorum…Kadere bakki ben senin oğlunum…
20 yılda iki defa güler yüzle rüyama geldin…Elimi tuttun….Şaşkınım..Ahhh…Bu yaşarken yaşansaydı ne kadar bahtiyar olurdum bilemezsin…Sırtımdan öptün….Yaşamaya çalışıyoruz …yaşama tutunmaya çalışıyor evlatların….
Nasip neyse ondan fazlası olmuyor….Baba sevgisi bize nasip olmadı…Üzerimizde bir koca çınar var diyemedik…Ne demişti Şair;’’Ben hayatta en çok Babamı sevdim….’’ne güzel demiş..gözlerimden akan bu yaşlar neden….Neyin eksikliğidir bu..Neden Canım yanıyor..? sustum…