1.
Bahar bir çaktı bana ve ayıldım ve şiirsel bir düzleme geçtim.ve güneş bana sarıldı.zina ettik,kışı aldattım.

Hangi varoluş bu siteme kulak tıkayabilir.

Ellerim sanki titrerken ve bir ruh yanımda otururken.kal! kal! Kal! Deme.çünkü uçmak üzereyim hey dost.

Hesaplar ,kitaplar...

Hayat rölantide.yokoluşun izinde.sen hakk’ı çek içine.üzülsün gönülsüz mizansen.

Işığın içinde tefekkür ol! Karanlığın içinde mütefekkir! Yeraltında edebi şekilde parçalan.yan ulan!

Bir bakış fırlat bana ey sevgili gün batışı.bat onlara,bana değil!

“atlas ve haritalar yanıbaşımda.saat kurguda.dünyayı yedim iştahla ve doymadım sana ve kızıl kurgularına.saçlarını uzatmışsın.ne ayaksın sen? Kaçıncı sondasın? Yoksa sen kanlı bir şafak sondacısımısın? Ne işin var haritalarımda? Atlas okyanusunda boğulmalısın...”

Demü devran!

2.
Bir suskunluk çaktı bana,ayrıldım ikiye.bir ve çoka bölündüm.batışlar sonbatımı gibiydi ve o suskunluktan...

Geriye kalan sonsuz bir uyum sorunu...

Ve özlemin kuytularında yaşayan bir ayrık güzellemesiyim.farklı anlarda,farklı komitelerde,farklı sözlerde,farklı ellerdeyim.

Yazım berat,umudum kıyak vaziyette.durum özgürlükte,özgürlük çelişkide.sorun hepimizde ve o volkan ayazında.bir çekicilik buldum o yalnız zamanın çekiciliğiydi.

Saat on! Saat kaç kez daha geçecek kızıl bir parçalanış gibi.tarih zora rol mü olacak.

“mavi deniz yanıbaşımda.rüyalar suskunlukta.garantidir çıkış,garantidir iniş.olmuş bitmişlerde.ne ayaksın sen dostum? Kaçıncı evredesin? Kıyak mısın? “

Demine devranına! Hu!

(...)