Bilirim,

Yaþamak; göze çekilen sürme, caddelere çekilen taat gibi

Yaþamak; yaylým alaz ortasýnda içilen tuzlu su gibi

Ey Yar! Ben senin o gül hatrýn için,

Sarsýlamaz denilen hakikatleri alaþaðý ederim

Gölgende güneþi kavur, dünyaya meydan okurum.


Ortasýndan baþlýyorum yaðmaya bu yüzden hayatýn,

Diyorum ki yaranýn kirini býçaðýn koru çýkartýr ortaya

Bir yüz görümlüðüne sökün eden sancýlar girer baðrýma

Yar zülfüne iliþmenin kefareti, sancý sancý çýkar ortaya

Anlarým ki kýþ gelir, dudaklarýnda þarkýný sam yelleri kurutur

Rüyama elimle koyduðum kâbuslarýn kerameti çözülür

Hep Saðlam davarlara yaslarým sýrtýmý,

Duvarýn sýrtýnda saðlam kalsýn diye yaslarým…

Kapattýðýnda gözlerini, yaðmur boran getirir gözlerin

Acýmý duysaydý rahmetli babam,

Yaþasaydý pay ederdi karanlýðý yedi balasýna

Yasaktýr ýþýk tutmak karanlýða dem bu dem

Herkes olduðu yerde kendisidir, kendisiyledir,

Sonra gençliðini düþünürüm babamýn

Damar damar sýzýsýný düþünürüm

“Oðlum” derken her kelimeye yüklediði sevgiyi

Sonra barak havasýnýn hüznünde ciðerinin nasýl yandýðýný

O da insan, sevmiþ Fatma’yý…

80’ninde bile ismi düþmedi dilinden,

O derdi, “beni tamamlayan tek can”

De hele bana Leylam; yüreðime yasladýðýn kimin yükü?!

Ve artýk ben þimdi,

Leyla’nýn adýný, sobelenmiþ tüm çocuklara öðreteceðim,

Ýnce ayar ölümlerden aþkla dirilerek huzura gelmiþ,

Kulaklarýna ezandan sonra kavganýn okunduðu büyümüþte küçülmüþ,

Asil, yiðit, mert tüm çocuklara aþkýn en þeddeli halini öðreteceðim…

Hepsinin eline Ýbrahim’in baltasýný vereceðim,

Ve uçurtmalarýnýn alnacýna þirin ve tatlý dillerini asacaðým,

Kör bir çelik býçakla hayalleri enine doðramayý;

Dev kapýlar kýran þahmerdan gibi, gönül yýkmanýn enlerini öðreteceðim…

Ah bir sen bilmedin, uðruna kuzu olduðumu kurtlarýn sofrasýnda,

Ah bir sen okumadýn öfkemi kýrýk divitle yazdýðým sayfalarda

Marmara’nýn tuzlu sularýnda yýkadým tüm renklerimi gayri; zifirim!

Þimdi beyaz kaðýtlarým mahþer meydanýnda imtihanda

Neden böyledir bilir misin, sefa sürdüðüm için senle dört elif miktarý

Borçlu saydýlar beni, sen diye…

Sen diye beni, borçlu saydýlar ey caným!

Böylelikle borçlarýma da varlýðýma da el koydular bir caným…

Sana göndereceðim yanýk mektuplar uzaðýnda kaldý bu þiirin

Ne ben bulabileceðim seni bir daha,

Ne de senin yüreðin yetecek bunlarý okumaya…

Tepeden konuþanlar ahh onlar ne büyük konuþtular

Sevdirdiler þemsiyeler altýnda bir ölüye benzemeyi

Oysa gün gibi, su gibi derine nüfuz edecekti Ali’nin elleri

Elleri, Ali’nin elleri, sana ahdetmiþ gürbüz elleri…

Eskiteyim diye gönderdiðin resimlerini inceliyorum,

Baktýkça her ikindide güle yatýrýyorum kýsýk gözlerimi

Kazýyorum yüzünü duman duman beynimin tam ortasýna

Bilirsin, kaþifler gibi bakýyorum müheyya faylar gibi kýrýlmaya hazýr çehrene

Rahmet gelip nasýl kurulduysa mevsimime,

Sen de öyle gelip kuruldun iþte döþüme…

Oysa sana suni ýþýklar vaat ettim,

Göðün saçlarýný süsleyen mühreli yýldýzlarý deðil

Þirin ve tatlý masallarým da yoktu ,

Zaten sen öðrettin bana nasýl masal olunuru

Sevdirdiler sana kuþlarý yutan korkuluklara benzemeyi

Ama, fakat ve lakin ey can;

Ben sana turnalar getirdiydim ki hepsi yüreðimin sýcaklýðýnda büyüdü.

Sana salkým saçak destanlar, inci boncuk dizeler,

Ýçi ballý, özü tatlý, ekmek arasý sözler getirdim…

Sen de þahmerdan kesildin, güzeller þahým,

Þedit olsam da çektiðim sancýlara, açtýðýn yaralara karþýlýk

Bir selamý, çok görmeseydin ah keþke son demeseydin,

Þimdi ara da bul o kaybettiðin cenneti,

Ne ayaklarýn dayanýr mesafelere,

Ne de yüreðin yeter anlamaya,

Benim kuþlarýmý vurup gonca güllerimi ezdin bitirdin

Olmasaydý keþke sonumuz böyle..