Heeey! Hey! Sana diyorum! Uyan!

Ürkütücü gür ve kalýn sesin sahibinin buyruðuna uyacaktým. Perdenin köþesi kývrýlmýþ, cýlýz bir ýþýk gizlice içeri süzülmeye çalýþýyordu. Üstümdeki küçük mor çiçekli yorganý köþesinden tutuðum sol elimle, sol yanýma aldým. Uyuþuk bacaklarýmý yavaþça yataðýn önüne indirirken doðrulup oturma pozisyonuna geçtim. Dizleri göz hizama geliyordu, yorgun baþýmý yukarý kaldýrdým, göz göze gelmek için bir çift göz aradým.

- Kaybettiðini bulduðun zaman yerine koyarsýn.

-Yorgunum, çok yorgun, vakit de kalmadý artýk.

-Bitmeden bitmez.

-Öyle mi?

-Gitmeden gelmez.

-Öyle mi? Duymadan dinler mi?

-Haydi devam et. ARA !


Her günkü gibi önce dizlerimin üstünde, ellerimdeki kýrýþýklýklarda, sol elimin yüzük parmaðýnýn altýndaki beyazlýkta, kýrýlgan týrnaklarýn içinde aradým. Yüzümde, göz çukurlarýma birikmiþ çapaklarýn altýna, yavaþça terliklere götürdüðüm ayaklarýmýn þekli bozulmuþ parmaklarýnýn arasýna, baktým. Usulca tuvalete yürürken, lambanýn düðmesinin üstündeki izleri de es geçmedim. Lavobada temizlik iþini yaparken içim korkuyla titredi, ya buralardaysa ya yýkarken süzülüp akýp giderse...En son, þimdi burada, karþýmda oturan iki adamýn, saçlarýnýn arasýna da baktým. Birinin gözlüklerinin camýnda rastlarým diye adamýn gözlük camlarýnda dolaþtým. Baþýný çevirdi fark edince. Diðerinin baþý telefonunun ekranýna eðik, yeni gelecek olan için bebek yataðý bakýyormuþ. Yandaki kýzlarýn bileziklerinin þýkýrtýsýnda, hafifçe saçýyla oynamak için kaldýrdýðý kolun sesinde aradým. Sol yanýmdaki bilgisayar kasasýndan çýkan uðultuya kulak kesildim. Orada deðildi biliyordum. Ne çýkardý, her köþeye bakmak lazýmdý. Yeniden önüme döndüm, klavyenin tuþlarýna bir daha, bir daha baktým. Yakýndým biliyordum. Korkmasam elimin altýndaydý tutacaktým, tutunacaktým biliyordum.