Anlamsız dediğimde ne anlıyorsun doktor? Anlamsız tanımsızdır. Boşluk bile değildir. Boşluğun bir tanımı olur. Boşluk birşeylerin eksikliğidir. Dolu olmayandır. Boşluğu kapsayanın bir tanımı vardır. Ama anlamsız hiçbirşey ifade etmez. Saçma bile değildir. Saçmalık tekrar eden kuruntu ve gerçekdışı düşünceler veya sözler topluluğudur.

Hasta koğuşlarında neler görüyorsun doktor? Eminim küçücük bir anlam kırıntısına tutunmuş hastalarla doludur koğuşlar. Saçma ama mütemadiyen aynı düşünceyi tekrarlayan hastalarına dikkat ettin mi hiç? Onların gerçeklik algılarını bozan ve gündelik hayatlarını etkileyen hikayelerini dikkat ettin mi hiç? Hayır hikayelerinin etkilediği süregiden ruhsal durumlarını kastetmiyorum doktor. Hikayelerindeki anlamı kastediyorum. Bu benim işim değil diyeceksin değil mi? Sen bir cerrah duyarlılığıyla düşünceleri kesip biçiyorsun, bir kimyager kesinliğiyle organizmaya kimyasallar zerkediyorsun ve mucize. Gündelik hayatına kesintisiz devam edebilecek bir "normal" vaka ekliyorsun. Senden beklenen bu. O hastalar bir daha neyi anlamlı bulduklarını bile hatırlamıyorlar değil mi? Hatta anlam kelimesini bile saçma bulanları olabilir.

Oysa onları bu "saçma" düşüncelere "inanmaya" iten anlamsızlığın ta kendisiydi doktor. Yani anlamın kaybolmasıydı. "Anlamlı" ve "korunaklı" hayatları bir otomobilin duvara çarpması gibi anlamsızlığa çarptı yada etraflarındaki evlerin, parkların, köpeklerin ve insanların kayboluvermesi gibi bir anda kayboluverdi. Gerçeklikte böyle değişti işte. Anlamı buldukları neyse; bir aşk, bir fikir, bir iş onun anlamlı olduğuna inanmayı sürdürmeyi seçtiler. Çünkü geri kalan herşey anlamsızdı.

Bir yazar nasıl anlamın peşindeyse, sende insan ruhunu (psikolojisini) iyileştirmek peşindesin biliyorum. Ama o kadar çaresizsinki doktor. Bazen aynada bana bakan yüzüme yalvarıyorum "bana anlamlı birşeyler söyle" diye. Ve en azından kendime dürüstüm yazarken. Sen hastalarına dürüst müsün?