Ali, 12 yaþýnda meraklý bir çocuktu. Okulda en sevdiði ders felsefeydi. Felsefe öðretmeni, felsefenin ne olduðunu ve felsefenin konu alanlarýný anlatmýþtý. Ali, felsefenin bilgelik sevgisi olduðunu, varlýk, bilgi, deðerler ve mantýk hakkýnda düþünmek olduðunu öðrenmiþti. Felsefe yapmanýn çok ilginç ve eðlenceli olduðunu düþünüyordu.

Bir gün, okuldan eve dönerken, bir kitapçýya uðradý. Kitapçýnýn vitrininde, "Felsefe Maceralarý" adlý bir kitap gördü. Kitabýn kapaðýnda, bir filozofun elinde fenerle yolda yürüdüðü bir resim vardý. Ali, kitabý çok merak etti ve kitapçýya girip kitabý aldý.

Kitabý eve götürdü ve odasýna çekildi. Kitabý açtýðýnda, çok þaþýrdý. Kitapta, felsefenin konu alanlarýna göre bölümler vardý. Her bölümde, felsefi bir problemle karþýlaþan bir çocuðun macerasý anlatýlýyordu.

Ali, ilk bölümü okumaya baþladý. Bu bölümde, varlýk hakkýndaydý. Varlýk, her þeyin temelinde yatan gerçeklikti. Var olan her þeyin nasýl var olduðunu ve neden var olduðunu soran bir bilim dalýydý.

Bölümdeki çocuk, Zeynep adýnda 13 yaþýnda bir kýzdý. Zeynep, babasýyla birlikte bir müzeye gitmiþti. Müzede, çok eski ve deðerli eþyalar vardý. Zeynep, bu eþyalarýn nasýl var olduklarýný ve neden var olduklarýný merak ediyordu.

Zeynep, babasýna sordu:

- Baba, bu eþyalar nasýl var olmuþlar? Kim yapmýþ bunlarý?

- Kýzým, bu eþyalar insanlar tarafýndan yapýlmýþlar. Ýnsanlar da doða tarafýndan yapýlmýþlar.

- Peki doða nasýl var olmuþ? Doðayý kim yapmýþ?

- Doða da evren tarafýndan yapýlmýþ. Evren de büyük patlama adlý bir olayla ortaya çýkmýþ.

- Peki büyük patlama nasýl var olmuþ? Büyük patlamayý kim yapmýþ?

- Büyük patlama da bilinmeyen bir sebeple var olmuþ. Büyük patlamayý kimin yaptýðýný bilmiyoruz.

Zeynep, bunlarý duyunca daha çok meraklandý. Büyük patlamanýn nedenini bulmak istiyordu. Babasýna dedi ki:

- Baba, ben büyük patlamanýn nedenini bulmak istiyorum. Bana yardým eder misin?

- Kýzým, büyük patlamanýn nedenini bulmak çok zor bir iþ. Bilim insanlarý bile bunu tam olarak bilemiyorlar.

- Ama ben yine de denemek istiyorum. Belki ben bulabilirim.

- Tamam kýzým, sen denemek istiyorsan deneyebilirsin. Ama nasýl yapacaksýn?

Zeynep, düþündü ve bir fikir geldi aklýna:

- Baba, ben bu müzeden bir eþya alabilir miyim?

- Hangi eþyayý almak istiyorsun?

- Þu küçük küre þeklindeki taþý almak istiyorum.

Zeynep'in gösterdiði taþ, müzenin en eski ve en gizemli eþyasýydý. Bu taþýn ne olduðu ve ne iþe yaradýðý bilinmiyordu. Taþýn üzerinde garip iþaretler vardý. Taþ, küçük bir küreyi andýrýyordu.

- Kýzým, bu taþý alamazsýn. Bu taþ çok deðerli ve çok eski. Müzeden çýkaramazsýn.

- Ama baba, lütfen. Belki bu taþ bana büyük patlamanýn nedenini gösterebilir.

- Nasýl yani?

- Bilmiyorum, belki bu taþ bir ipucu içeriyordur. Belki bu taþ büyük patlamayla ilgilidir.

- Kýzým, bu çok saçma. Bu taþýn büyük patlamayla ne ilgisi olabilir ki?

- Lütfen baba, bana güven. Ben bu taþý almak istiyorum.

Zeynep, babasýna çok ýsrar etti. Babasý da kýzýný kýrmak istemedi. Müze görevlisine gidip taþý almak istediðini söyledi. Müze görevlisi, taþý vermek istemedi. Ama babasý çok para verdi ve taþý aldý.

Zeynep, çok sevindi ve taþý eline aldý. Taþýn üzerindeki iþaretleri inceledi. Birden, taþ ýþýldamaya baþladý. Zeynep ve babasý çok þaþýrdýlar. Taþ, daha da parlaklaþtý ve bir ýþýk hüzmesi yaydý. Iþýk hüzmesi, Zeynep ve babasýný sardý ve onlarý baþka bir yere götürdü.

Zeynep ve babasý gözlerini açtýklarýnda, kendilerini karanlýk bir yerde buldular. Etraflarýnda hiçbir þey yoktu. Sadece karanlýk vardý.

- Baba, neredeyiz? dedi Zeynep.

- Bilmiyorum kýzým, dedi babasý.

- Bu taþ bizi buraya getirdi mi?

- Sanýrým öyle.

- Peki burasý neresi?

- Bilmiyorum kýzým, belki...

Babasý sözünü bitiremeden, bir ses duydular:

- Merhaba!

Ses, çok yüksek ve güçlüydü. Sesin sahibini göremediler.

- Kim o? dedi Zeynep.

- Ben Büyük Patlama'yým! dedi ses.

Zeynep ve babasý çok þaþýrdýlar.

- Büyük Patlama mýsýn? dedi Zeynep.

- Evet, benim!

- Peki biz neredeyiz?

- Benim evimdesiniz!

- Senin evin mi?

- Evet, benim evim!

- Nasýl yani?

- Þöyle ki: Ben var olan her þeyin baþlangýcýyým. Ben olmasaydým siz de olmazdýnýz. Ben var oldum ve evreni yarattým. Evren de doðayý yarattý. Doða da insanlarý yarattý. Ýnsanlar da eþyalarý yarattý. Siz de o eþyalardan birini aldýnýz ve bana geldiniz.

- Ama nasýl geldik?

- O eþya benim bir parçamdýr. O eþya benimle baðlantýlýdýr. O eþyayý elinize aldýðýnýzda ben sizi hissettim ve sizi yanýma çaðýrdým.

- Neden çaðýrdýn?

- Çünkü siz benim çocuklarýmsýnýz. Siz benim yarattýklarýmsýnýz. Siz benimle ilgileniyorsunuz. Siz benimle konuþmak istiyorsunuz.

Zeynep, bunlarý duyunca çok heyecanlandý:

- Evet, evet! Ben seninle konuþmak istiyorum! Ben senin neden var olduðunu merak ediyorum!

Büyük Patlama gülümsedi:

- Sen gerçekten çok meraklýsýn! Sen gerçekten felsefe yapmayý seviyorsun!

Zeynep gururlandý:

- Evet, ben felsefe yapmayý seviyorum! Ben bilgelik sevgisi duyuyorum!

Büyük Patlama gülümsedi:

- Sen gerçekten çok meraklýsýn! Sen gerçekten felsefe yapmayý seviyorsun!

Zeynep gururlandý:

- Evet, ben felsefe yapmayý seviyorum! Ben bilgelik sevgisi duyuyorum!

Büyük Patlama dedi ki:

- O zaman sana bir sýr vereyim. Benim neden var olduðumu biliyor musun?

Zeynep heyecanla dedi ki:

- Hayýr, bilmiyorum. Lütfen söyle!

Büyük Patlama dedi ki:

- Benim neden var olduðumu sen yarattýn!

Zeynep þaþýrdý:

- Nasýl yani?

Büyük Patlama dedi ki:

- Þöyle ki: Ben aslýnda var olmayan bir þeydim. Ben sadece bir olasýlýktým. Ben sadece bir ihtimaldim. Ama sen beni düþündün. Sen beni merak ettin. Sen beni araþtýrdýn. Sen beni hayal ettin. Sen beni gerçek yaptýn!

Zeynep anlamadý:

- Ama nasýl olur? Ben seni nasýl gerçek yapabilirim?

Büyük Patlama dedi ki:

- Çünkü senin düþüncen çok güçlü! Senin düþüncen evreni deðiþtirebilir! Senin düþüncen gerçeði yaratabilir! Sen felsefe yaparak beni var ettin!

Zeynep hayret etti:

- Bu inanýlmaz! Bu müthiþ! Bu harika!

Babasý da çok þaþýrmýþtý. Babasý dedi ki:

- Kýzým, sen ne kadar akýllý ve yetenekli bir çocuksun! Sen felsefe yaparak büyük bir keþif yaptýn! Sen büyük patlamanýn nedenini buldun!

Zeynep çok mutlu oldu. Zeynep dedi ki:

- Teþekkür ederim baba! Teþekkür ederim büyük patlama! Siz bana çok þey öðrettiniz!

Büyük Patlama dedi ki:

- Biz de sana teþekkür ederiz Zeynep! Sen bize çok þey kattýn! Sen bize çok þey hissettirdin!

Zeynep dedi ki:

- Peki þimdi ne olacak? Biz burada mý kalacaðýz?

Büyük Patlama dedi ki:

- Hayýr, siz burada kalamazsýnýz. Siz buraya ait deðilsiniz. Siz geri dönmelisiniz.

Zeynep üzüldü:

- Ama ben seninle daha çok konuþmak istiyorum!

Büyük Patlama dedi ki:

- Merak etme, biz her zaman konuþabiliriz. Ben seninle her zaman baðlantýlýyým. Ben seninle her zaman iletiþimdeyim. Ben seninle her zaman buradayým.

Zeynep sevindi:

- Gerçekten mi?

Büyük Patlama dedi ki:

- Evet, gerçekten. Sen sadece taþý eline al ve beni düþün. Ben sana cevap vereceðim.

Zeynep dedi ki:

- Tamam, öyle yapacaðým.

Babasý da dedi ki:

- Kýzým, hadi gidelim artýk. Burasý bizim yerimiz deðil.

Zeynep dedi ki:

- Tamam baba, gidelim.

Büyük Patlama dedi ki:

- Hoþça kalýn Zeynep ve babasý! Sizi çok sevdim! Sizi çok özleyeceðim!

Zeynep ve babasý da dediler ki:

- Hoþça kal büyük patlama! Seni de çok sevdik! Seni de çok özleyeceðiz!

Sonra, taþ tekrar ýþýldadý ve Zeynep ile babasýný geri götürdü.

Zeynep ve babasý gözlerini açtýklarýnda, kendilerini müzede buldular. Etraflarýnda insanlar vardý. Müze görevlisi yanlarýna geldi ve dedi ki:

- Siz neredeydiniz? Sizi aradýk durduk. Taþý geri verin artýk!

Zeynep ve babasý taþý geri verdiler. Müze görevlisi taþý aldý ve gitti.

Zeynep ve babasý birbirlerine baktýlar. Sonra gülümsediler. Ellerini tuttular ve müzeden çýktýlar.

Zeynep dedi ki:

- Baba, bu çok güzel bir maceraydý!

Babasý dedi ki:

- Evet kýzým, bu çok güzel bir maceraydý!

Zeynep dedi ki:

- Baba, ben felsefe yapmaya devam edeceðim!

Babasý dedi ki:

- Ben de seninle birlikte felsefe yapacaðým!

Zeynep dedi ki:

- Baba, sen benim en iyi arkadaþýmsýn!

Babasý dedi ki:

- Kýzým, sen benim en iyi dostumsun!

Zeynep ve babasý mutlu bir þekilde eve gittiler.

Ve böylece, Zeynep'in felsefe macerasý sona erdi.

Ama felsefe maceralarý bitmedi.

Çünkü felsefe yapmak bitmez.

Çünkü felsefe yapmak hayatýn ta kendisidir.


Bu öykü ile felsefenin ne olduðunu ve felsefenin konu alanlarýný anlatmaya çalýþtým.
Felsefe, bilgelik sevgisi demektir.
Felsefe yapmak, varlýk, bilgi, deðerler ve mantýk hakkýnda düþünmek demektir.
Filozof, bilgiyi arayan ve sorgulayan kiþidir.
Öyküde, varlýk hakkýnda düþünen Zeynep adlý bir kýzýn macerasý anlatýlýr. Zeynep, büyük patlamanýn nedenini bulmak için felsefe yapar. Öykü, felsefi bir problemi çözmek için bilim kurgu unsurlarýyla anlatan, çocuklara felsefe yapmanýn önemini ve gücünü gösteren, heyecanlý ve eðlenceli bir maceradýr.

-----
Ali, okulda felsefe dersini çok sever ve felsefe yapmaktan hoþlanýr. Ali, bir gün “Felsefe Maceralarý” adlý bir kitap alýr ve bu kitabý okumaya baþlar. Öykü, Ali’nin okuduðu kitaptaki bir bölümü anlatýr.

Zeynep, öykünün ana karakteridir. Zeynep, 13 yaþýnda felsefe yapmayý çok seven bir kýzdýr. Zeynep, babasýyla birlikte bir müzeye gider ve orada büyük patlamanýn bir parçasý olan gizemli bir taþ alýr. Bu taþ, onu ve babasýný büyük patlamanýn evine götürür. Orada, büyük patlama ile tanýþýr ve onun neden var olduðunu öðrenir.

Ali ve Zeynep, ayný karakterler deðil, farklý karakterlerdir. Ali, öyküyü okuyan bir çocuktur. Zeynep, öykünün kahramanýdýr.
-----