HEP AÐLADIN GÝDENLERÝN ARDINDAN...



Sen ERDEN ERKÝN sen zavallý
Ýçinde binbir fýrtýna saklý
Bir türlü göremedin mavinin güzelliðini
Hep hayallerde aradýn yaþamýn özelliðini
Tuttun acýyý oturttun yüreðine
Boþa geçti seneler
Mutluluða yasaklý



Hala yaþýyorsun hayret ve þiirler yazýyorsun
Eski istasyondasýn treni bekliyorsun
Giden trenler dönmez biliyorsun
Yaþamla ölüm arasýnda bir gidiyorsun
Bir geliyorsun
Tren bir türlü gelmiyor, bekliyorsun



Ýstasyondan ayrýlamazsýn, korkuyorsun
Ya gelirlerse, ya dönerlerse
Gelen yok kendini kandýrýyorsun
Dýþarýda zaman deðiþmiþ, mevsimler geçmiþ
Bir tek bu istasyon var kimsenin uðramadýðý
Eski bankta bir baþýna oturuyorsun
Unutulduðunu anlýyorsun



Bakýyorsun boþa geçmiþ seneler bir baþýnasýn
Ýçinde birikmiþ neler neler olmuþ kördüðüm
Gidenlerin oturduðu banktasýn
Ýstasyondan ayrýlma zamanýn geçmiþ farkýndasýn
Zamanýn gerisindesin
Büyümemiþsin; o eski çocuksun
Gidenlerin býraktýðý yaþtasýn
Gözlerinde gördüðüm
Hala onlar için yanmakta, aðlamaktasýn


ERDEN ERKÝN...