O gece o yaz sýcaðýnýn tam ortasýnda, inanmak istediði o gizemli aþklarýn yittiði, yarattýðý yaþamsal anlamlarýn ve yanýlsamalarýn silikleþtiði,dostluklarýn bittiði soðuk ve katý bir bilinçlilik anýnda, yüreðine çöreklenen sessizliðinin dayanýlmaz acýsýndan kurtulmak istedi Kitty. Ýçindeki kuraklýk büyüyordu. Yinelenen bu duygudan uzaklaþmaktý amacý. Yapabileceði tek þeyin kitaplarýna sýðýnmak olduðunu düþündü. Kurguya kendini kaptýrmadýðýný iddia etse de, böyle anlarýnda bazen satýr aralarýnda kandýrýlmak istiyordu. Kendisine þevkatle bakan bir çift göz, omzuna dokunan yumuþak bir el, durumun henüz o kadar da kötü olmadýðýna onu inandýracak bir fýsýltý duymak istiyordu. Belki hatasý da bu oldu Kitty’nin...

Her þey o yaz gecesi, hüznün ve yalnýzlýðýn doðurduðu gerçeklikten kopuþ anlarýndan birinde, yüz yýllar öncesinden gelen bir sesin çaðrýsýna kulak vermesiyle baþladý. Uzaklardan gelen bir çýðlýk onu farklý yerlere alýp götürüyordu. Geçmiþ geçmiþ olalý böyle eskimiþlik, böyle istenmemezlik yaþamamýþtý. Hayatýndan birþeylerin koptuðu hissi ilk baþlarda acý verse de durdu ve düþündü belki de kitabýn sayfalarý arasýna dönmek onun için en iyisi olacaktý. Daha ikinci cümlede kitabýn büyüsüne kapýlmýþtý bile. Algýlar deðiþmeye görsün öyle bir gözbaðý örer ki insana, inanmamak mümkün deðildir gerçekliðine bir düþün. Sözcüklerin ahengi onu öylesine sarmalamýþtý ki içinde kaybolduðu boþluk doluvermiþ, kalp atýþlarý hýzlanmýþ, ýlýk bir sýzýnýn midesinden ayak parmaklarýna doðru aktýðýný hissetmiþti. Okuduðu sözcüðün týnýsý, cümlenin melodisi, gözleri satýrlarda gezinirken oluþan düþüncenin bir sesi vardý. Zihninin derinliklerinde yanký yapan bu muhteþem sese tutkun kaldý. Böylesi güçlü titreþimleri yaratan kiþinin düþlerine esir oldu.

Tutkular yanýlsama yaratýr, unuttun mu yoksa? Yanýlsamalarýn ve tutkularýn en büyüðünü mü yaþýyordu Pity...bu yüzden mi yaþýyordu onca devinimi, kibiri ve böbürlenmeyi tutkular arasýnda sýkýþýp kaldýðýnýn farkýna mý varamamýþtý?

Bir zamanlar inceden de ince olma kararý almýþ, bu kararýnda da her ne kadar inkar etse de kalýndan daha kalýn eski sevgilisinin etkisi bulunan, kara kuru genç bir kýzdý Pity.

Pity’i tanýmýþ olmanýn hata olup olmadýðýný düþünerek, ayný cümleleri defalarca okudu Kitty. Gece boyu yol aldý uzaklara, dalga dalga.
Herþeyi biraz da abartýr bazen. Kendini duygusal bir akýþa býrakýverdi.
Kim bilir bilinç dýþýnda hangi kapýnýn þifresini çözmüþtü sözcüklerin titreþimi.
Sanrýlara sarýldýðý bir gecedeydi iþte. Göz yaþlarýný tutamýyordu. Okuduklarý acýklý olduðundan deðil, ayný düþü paylaþtýðý ve içinden yükselen titreþimle birleþen sözcükleri yakaladýðý için...

Ben Kitty: her þey bir yaz gecesi, hüznün ve yalnýzlýðýn doðurduðu gerçeklikten kopuþ anlarýndan birinde, yüz yýllar öncesinden gelen bir sesin çaðrýsýna kulak vermemle baþladý. Durumun henüz o kadar da kötü olmadýðýma beni inandýracak bir fýsýltý duymak istiyordum. Belki hatam da bu oldu. Sýnýrýn ötesinde bir karþýlaþma anýnda kendimi ve gerçekliði unuttum. Ve artýk yaþadýðým zamansýz yerden onu ben bile geri çaðýramam. Yazýnýn büyü gücünü aþamam. Dengeyi bulmak, dengede kalmak bu kadar zor mu?

Keþke sana seslenebileceðim týlsýmlý bir sözcüðüm olsaydý, bana dönmen için
Oh what a Pity ! Ama ne yazýk hiç içimden gelmiyor ki...


                              29.11.2004
          Ömür Ýsfendiyaroðlu