kanadý yine arkamda býraktýðým gençliðim
söylerdi annem zaten hep
"ye oðlum! bak arkandan aðlar sonra!"

dudaðýma vurduðun mühür silindi
þimdi kupkuru çatlaklarýna oturmuþ kan
öptüðüm tüm dudaklar silikonlu

söke söke aldýðým hayatta yangýnlar var
itfaiyeciler kim bilir hangi ormanda
çiçek de açmaz artýk bu çölde

üç kuruþa aldýðým çocukluðumun horoz þekeri
yapýþtý gözlerime akmaz artýk
mis kokulu çýtýr simidin susamýnda kaldý masumiyet
tutun beni gün bitiyor
zaman galip

geciktim çok geciktim
elenmiþ unum ve duvara asýlý bir eleðim kaldý sadece
otobüs de kaçtý tren de gidilecek hedefe
aþký alan Üsküdar'ý geçmiþ çoktan

yalpalýyor denize býraktýðým sandalým
fýrtýnalarda sustu denizkýzlarýnýn þarkýsý
seviþmelerin baþý aðrýyor bu akþam da

yataðýmadaki akrep zehirledi kanýmý
bir yudum aldým kanýmla dolu kadehten
ihtilaller patladý aþkýn gözlerinde
yarýnsýz yakalandým naralar var çýðlýðýmda

"uyuyamadým anne ya!
düþüm aðrýyor
yarýn gidip
çektireceðim!!!"