Sonsuzluk: Ýkindi serinliðinden sonra birikmiþ bir özlemle gözlerini mehtaba açan akþam sefalarýnýn can pembesiyle örtüþmesi ve yorgun bacaklarýmýzý uzatacaðýmýz bir kýr bahçesinin toprak kokusuyla dinlendirilmesi keyfiyeti midir?
Þimdi bu sonsuz bahçenin içine birlikte girelim, görelim neler yaþanýlabilir.
Kararlý bir el uzanýr gökyüzünden, bir o kadar hisli bir o kadar yüklü.
Dürtü; Bak!
Diyorsa da gözlerine, sýcaðýnda çözülen buz tanelerine dönülebilir.
Tamam isterseniz bakmayýnýz bu derin irise, içtenliðini alýp kader çizgilerinden bir anda tutuþulabilir.
Asma dallarýyla sarýlmýþ bir çardak altýnda dört tabure. Oturun tekine…Tekinsiz gelse de yanýnýzdan akan coþkun dere, þöyle ayaklar ýslatýlmak istenilebilir.
Belki birazdan, þimdi oturdunuz ya, kalkmayýn sakýn!
Uymaz mizansenimize.
Tepenizde öten üveyik çiftinin seviþmesine uygun gelen bir hicaz çýksýn dudaklarýnýzdan, keyifler nasýl, iyi mi?
Az sonra elinde bir bardak dolusu ayranla gelecek derman dede.
Çýkarýn küçük küçük kaðýtlarý, bu arada …
Bir minik soru nerede taþýrsýnýz kalemlerinizi?
Þimdi soluklandýrýnýz, yanmasýna tüm ciðerlerinizi.
Hava güzel, etraf güzel, oh pardon mevsimin ilkyaz olduðunu söylememiþtim deðil mi?
Devam durmak yok, birazdan cýr cýr böceklerinin tiz sesleri de katýlabilir sahneye.
Seyredin, papatyalara konmuþ uç uç böceklerindeki renk ahengini.
Ýlk sözcük “sonsuzluk” olsun mesela sonrasý gelir nasýl olsa.
Nerde kalmýþtýk?
Þimdi bakýn bir daha bir daha bakýn çevrenize
Gözleriniz daha ýþýk
Kulaklarýnýz daha ses
Ve yüreðiniz size lirik bir öyküyü yazdýrýyorsa
Hemen kalkýnýz, doðru dereye…
Çýplak!

2003/Ayþe Keskin / Trabzon