Ýçeri girdiðim andan sonraki birkaç saniyeyi burnuma gelen o lavanta kokusunu içime çekmek ve aydýnlýða gözlerimi alýþtýrmak için harcadýðýmý hatýrlýyorum. Gözlerim önce odanýn içerisinde aðýr bir tur attýlar. Uçuk pembe renge boyalý odada minik çiçeklerle bezeli kumaþlarýn kapladýðý iki tane tek kiþilik koltuk yerleþtirilmiþti camýn hemen önüne. Bir saksý ; içerisine dikilmiþ rengarenk menekþeler ile birlikte, koltuklarýn ortasýnda ki sehpanýn üzerinde yer almýþtý. Kýsa duvarda ahþap bir konsül vardý , üzerinde siyah- beyaz, renkli bir sürü aný geliþigüzel yerleþtirilmiþti. Tek kiþilik yatak , derli toplu duruyordu, üzerine duvarýn renginden biraz daha koyu tonlarda bir pike yatak örtüsü örtülmüþ , akþama tekrar göreve çaðrýlacaðý zamaný bekler gibi duruyordu kendine ayrýlmýþ köþede. Odanýn son duvarýna dönen bakýþlarým hedefi bulmuþlardý bir anda. Elindeki kitabý özenle kapattý Türkan Teyze ve aðýr adýmlar ama içi gülen gözler ile yanaþtý yanýma. Aðzýndan bir tek ses dahi çýkmadan ellerimi buruþmuþ ve sertleþmiþ ellerinin içine hapsetti bir süre ve gözlerimin içine tüm sevgisiyle bakarak , “Hoþ geldin yavrum” dedi. Allah’ým , bu ne inanýlmaz bir karþýlamaydý böyle. Yýllardýr bu nevi bir huzuru içinde barýndýramayan ben, tüm varlýðýmla dahil edilmiþtim yaþlý kadýnýn hayatýna sanki. Büyük bir samimiyet ve yakýnlaþma verilmiþti avuçlarýma. Koluma girdi, tüy kadar hafif bedeni yaslandý yavaþça bana ve ona uygun küçük adýmlar sürüklediler bizi pencerenin önünde bizi bekleyen o iki koltuða. Bir tiyatro mizanseni yaþar gibi hissediyordum kendimi fakat bir sonraki sahne bir türlü hafýzamda canlanamýyordu.

Kýrlaþmýþ saçlarý ensesinde minik bir at kuyruðu yaratarak bir araya getirilmiþlerdi , gri gözlerinden enerji akýyordu sanki bana doðru. Ufak yüzünde yaþadýðý her yýlý simgelediðini sandýðým bir dolu kýrýþýklýk vardý. Silikleþmiþ dudaklarýný pembe bir ruj ile belirginleþtirmeye çalýþýrken pratiðini kaybettiðini fark ettiren bir taþma göze çarpýyordu. Kendimi yaþlý kadýný incelerken bulunca utandým ve yüzüme yayýlan kýzarýklýk ile de istemsiz olarak bunu yansýttým Türkan teyzeme. “ Neden kýzardýn güzel kýzým, yaþlýlar böyle þeyleri umursamazlar. Üstelik yüzlerine bakan bir çift gözü ayýplamak þöyle dursun minnet ile karþýlarlar”. Beni gülümsetmeyi baþarmýþtý bu sözleriyle. Antika olduðunu düþündüðüm fincanlarla çay içtik baþ baþa. Türkan teyze , hiç susmadý o gün. Yýllarca beklediði bir insanmýþým gibi durmadan anlattý durdu ve bende tek taraflý bir sohbetin figüraný olarak katýldým gününe. Hava kararmak üzereydi ve biz sohbetin en dibine doðru gelmiþtik artýk. Resimlerini paylaþmýþtý benimle , tüm dostlarýný tanýþtýrmýþtý. O kadar çok topraða yatýrdýðý insan vardý ki geride býraktýðý hayatýnda , hüznü içime oturmuþtu. Özlediði insanlarý aktarýrken gözlerinde hüznü yaþamak tahmin ettiðimden daha zor olmuþtu benim için.

“ Bu kadar yaþadým , kendimi tanýdým ve kim olduðumu çözebildim ben yavrum ama acabalarý içimi kemiren bir soru var aklýmda, cevabýný vermek öyle zor ki. Bu duygu hakim olduðu saatlerde kendimi tamamen yalnýz ve büyük bir sýkýntýnýn pençesinde bir çocuk gibi çaresiz hissediyorum.” Soran gözlerle bakmaktaydým yaþlý kadýna. Paylaþmak istiyor ise devam edeceðini biliyordum nasýlsa. Fakat merak etmekten de alýkoyamýyordum kendimi. Kýsa bir sessizlikten sonra cümlesine devam etmeye yetecek gücü toplamýþtý sanýrým. “Eðer tekrar genç olmak için bir þansým olsaydý onu nasýl kullanmak isterdim , buna karar veremedim bir türlü. Kendi geçmiþimi tekrar yaþamak mý isterdim yoksa bambaþka bir insan olarak mý geçirmek isterdim yeni yetmiþ yýlýmý buna bir türlü karar veremedim. Ýçimden geçen , kaybolan yýllarýmý geri almaya çalýþma arzusu mu yoksa aslýnda hiç olamadýðým biri olup , yolu tekrar bilinmezlerle yürümek mi ?” Tekrar sustu.

Þu ana kadar devam eden sohbetimiz içerisinde en can alýcý yerde olduðumuzu biliyordum. Hayatý ve zamaný neredeyse en sonuna kadar kullanmýþ bir insan bana var olan tek ikileminden , kaybolan yýllarýndan bahsediyordu. Üstelik tekrar sahip olmak istediðinin hangisi olduðuna karar verememiþ olmanýn þaþkýnlýðýný paylaþýyordu benimle. Tekrar genç olmak mýydý istediði yoksa ayný sahneyi tüm tecrübesi ve beynine kazýnmýþ hatalarý telafi edebilecek yöntemler ile bir kez daha yaþamak mý? Ne zor bir yere gelmiþtik , Türkan teyzenin hayatýna dair. Üstelik ne içinden çýkýlmaz bir ikileme beraber týkýlmýþtýk. Üzeri peçete ile kapatýlmýþ bardaðýný yavaþça eline alýp bir yudum su ile dudaklarýný ve boðazýný ýslattý. Bardaðý sehpanýn üzerine býrakýrken tekrar baþladý konuþmaya.

”Belki anlamsýz gelecek bu sana ve belki de buldu da buluyor diyeceksin. Ama hayatýmýn hangi dönemine bakarsam bakayým piþmanlýk veya takdir ile karþýlaþýyorum ister istemez. Tüm piþmanlýklarýmý takdir edebileceðim sevinçlere döndürmek arzum var, sona gelmek üzereyken. Ben bunlarý söylerken mutsuz ve sevgisiz bir hayat yaþadýðým hissine kapýlma lütfen. Bana getirdiklerini yaþadým hayatýn , severek ve isteyerek. Fakat gene de bir tutam keþke ve acaba barýndýrýyorum bu yaþlý kalbimde. Sormadýðým sorular ve cevabýný söylemediðim þeyler var geçmiþte. Onlar olmasaydý neler olabilirdi veya neler olamazdý diye düþünecek çok zamaným oluyor ve bütün bunlarýn gerçekte yaþanmadan yok edilemeyecek ikilemler olduðunu biliyorum. Ýlerde bir gün ,bütün bu ikilemlere bunlarý o gün kapýdan içeri giren kýza neden söylemedim piþmanlýðýný da eklemek istemediðim için yüksek sesle ifade etme gereði duydum sadece. Yoksa hayat bana her insanýn kendi hayatýnýn tek çözümü olduðunu öðretti zaten yavrum.”

Aðlamakta olduðumu ancak o tekrar durakladýðý zaman fark edebildim. Nedenini kendime izah edemeden sadece aðlamaktaydým. Önce doðruldu koltuktan , sonra ayaða kalkýp ihtiyar elleri ile göz yaþlarýmý sildi, baþýmý tutup gözlerinin içine doðru kaldýrdý.”Aðlama” dedi. “Aðlama , bak gözlerime. Hem mutluluk hem de hüzün göreceksin onlarda. Gördüðün o mutlulukta senin de payýn olduðunu asla unutma ve sakýn bir ihtiyarýn yüzüne bakmaktan utanç duyma güzel kýzým. Þimdi bu kapýdan çýkýp gideceksin ama kalbimde sana sevgi ve minneti býrakacaksýn kendinden bir hediye olarak. Özleteceksin kendini ve sýk sýk anýmsatacaksýn beynimde ki hayalin ile. Buharlý bir cama yazýlmýþ yazýlar gibi , üzerin silinse bile cam her buðulandýðýnda tekrar belireceksin. ”

Yorulmuþtu artýk , tüketmiþti nefesinin o gün harcamaya karar verdiðinden çok daha fazlasýný. Yataðý göreve çaðýrma zamaný gelmiþti. Yaþlý kadýný yatýrýp , güzel gri gözlerine birer öpücük kondurduktan sonra tekrar içime çektim lavanta kokusunu derin derin ve ýþýðý kapatýp ayrýldým Türkan teyzenin benle paylaþtýðý hayatýndan.