Yeni evli çiftler, kendilerine nasıl tanıştıklarını soranlara, çalıştıkları yerlerin birbirine çok yakın olduğunu söylüyorlardı. 414. katla 415. kat arasında üç metreye yakın bir mesafe olsa da, iki katta çalışan yaklaşık dörtyüz kişinin varlığı, bu tanışmanın güzel bir sürpriz olduğu gerçeğini gösteriyordu. Hayatlarının baharındaki iki bankacı sade bir düğünle evlenmişlerdi. Düğün, gelinin ısrarıyla 617. katta bulunan bir salonda gerçekleşti. Davetlilerin çoğunun çalışma arkadaşları olacağı gerekçesiyle böyle bir istekte bulunmuştu Berna.
    Evlilik öncesinde Kerim ve Berna, Gökkule içerisinde yapmaktan çok hoşlandıkları bir hobi edinmişlerdi. Bazen asansöre binip görevliye rastgele bir kat söylüyorlar, çıktıkları katta neyle karşılaşacaklarını tahmin etmeye çalışıyorlardı. Düğün salonu da böyle bir gün bulunmuştu.
    Düğün öncesi yaptıkları balayı planları, Kerim’in işiyle ilgili beklenmeyen bir yoğunlaşmanın olması nedeniyle gerçekleşmedi. Gökkule’nin yakınlarında bir ev kiraladılar. Yakınlık Kerim’in umrunda değildi, ancak Berna zamanlarının büyük bir kısmını yolda geçirmelerine gerek kalmayacağı düşüncesiyle Kerim’i ikna etti. On beş dakikalık yürüyüşle, Çetin ailesi evinden işine ulaşabiliyordu artık.
    İki aşık günler geçip işlerine gömüldükçe, öğle aralarını birlikte geçiremez oldular. Birlikte geçirdikleri kısıtlı zamanlardaysa Gökkule dışına pek çıkamıyorlardı. Bazen buluşup, tıpkı eski günlerdeki gibi, Kerim’in favori lokantalarından birinde karınlarını doyurdukları oluyordu. Ama bu günler giderek azaldı. Kerim’in kendi arkadaşlarıyla Gökkule dışında yediği yemekler kadar seyrek olmasa da; Kerim ve Berna öğle araları nadiren dışarı çıkabiliyorlardı.
    Gökkule’nin kullanıma açılması ilk yılını doldurduğunda, tıpkı bu gökdelende çalışan diğer insanlar gibi Güvenbank Gökkule Şubesi çalışanları için de en keyifli eğlence, Gökkule’de neler olup bittiğiyle ilgili olarak hazırlanan internet sayfasını takip etmek olmuştu. Burada gökdelende faaliyet gösteren iş yerleri, mağazalar, marketler, lokantalar, kafeler, barlar, sinemalarla ilgili en güncel haberlere ulaşılabiliyordu. Her geçen gün yeni yerler açılıyordu. İnsanlar yeniliği önce keşfetmenin tatlı heyecanını yaşamak ve çevresine yaşatmak için aptalca bir yarışa tutulmuş gibiydi. “Hayatım, Tavan adlı bir kafeden bahsediyorlar, çok farklıymış, gidelim mi? Duydunuz mu, tam dört katı kapatmış market zinciri? Ben oranın merkez şubesini beğenmemiştim ki, isterseniz bir gidip deneyelim ama... Sinemanın koltuk arası tam bir buçuk metreymiş...”
    Her türlü organizasyon Gökkule’de gerçekleştirilir oldu. Artık hayat yalnızca gökdelen içerisinde yaşanır gibiydi. Kerim özellikle hafta sonu tatilinde, eğlence amaçlı buraya gelen arkadaşlarını hiç anlamıyordu. Sanki koca kentte başka sinema salonu, başka bar kalmamıştı. Bu konuyu Berna’yla da tartışır oldular. O, her seferinde arkadaşlarının buraya gitmek istediğini söyleyerek tartışmayı noktalamaya çalışıyordu. Hem Gökkule’den hoşlanan yalnızca içerisinde çalışanlar değildi ki, fırsatını bulduğunda tüm kent buraya adeta akıyordu. Gökkule’nin günlük ortalama ziyaretçi sayısıyla ilgili açıklanan kesin bir bilgi yoktu, ancak burada çalışanlarla birlikte birkaç yüz bin kişinin gün boyu içeri girdiğini söylemek hiç de abartılı olmazdı.
    Kentin biraz varlığı olan tüm insanlarını ilgilendiren haber, bir Pazartesi günü öğle arası Gökkule internet sayfasından duyuruldu. Gökkule, gökyüzüne doğru uzayacaktı. Bu, aylardır tartışılan bir konuydu. Bunu gerçekleştirecek bir teknolojinin var olup olmadığı tartışılıyordu konunun uzağındaki insanlarca. İlk etapta Gökkule’ye üç yüz kat ilave edilmesi planlanmıştı, bununla birlikte 1100 katlı bir yapı haline gelecekti Gökkule. İnsanları asıl ilgilendiren haber ise şuydu: İlave edilen kısım konut olarak kullanılacaktı.