Gurbetten bir tren kalkýyordu;memleketin ilk istasyonunu özlemle bekleyen bir adam sabýrsýzlanýyordu eðilip öpmek için topraðý.Bir telefonla baþlamýþtý herþey,af çýkmýþtý yurdunda ve sona ermiþti sürgünlüðü.Sürpriz yapacaktý,kapýyý çalýp girecekti evine ve bitmek bilmeyen hasret tüketemeyecekti artýk ciðerlerini.Bir türlü geçmiyordu zaman;uyumayý denedi olmadý,kitap okumak istedi kendini özdeþleþtirecek kimseyi bulamadý.Bir mola arasýnda yaktý son sigarasýný.Memlekete dönünce artýk içmeyecekti çünkü yüzünü göremediði beþ yaþýnda bir evladý bekliyordu babasýný.Kondektörün ''Türkiye'ye hoþgeldiniz'' sesiyle irkildi,dolu dolu oldu gözleri.Ýner inmez istasyonda her gördüðüne sarýlmak geldi içinden.Olmadý;ayaklarý yere henüz deðmiþti ki ortasýndan zincirle birbirine baðlý iki halka geçti bileklerine.Olsun vatandý;havasý,suyu,topraðý bile yeterdi,hiç olmazsa çocuðunu görme ihtimali vardý.Önce tepesinde mavi ýþýk dolanan bir araca bindirdiler.Ne kadar deðiþmiþti görmeyeli,top oynadýklarý çayýr çimenin yerinde binalar yükseliyordu.Dün gibi hatýrlýyordu Goncasýna burada top oynarken çarpýlmýþtý.Önünde iki polisin nöbette olduðu bir binanýn önünde durdular sonra kelepçeli kollarýnýn arasýnda iki polisle girdi içeri.Bildiði hiçbir suçu yoktu ama koca bir liste çýkardýlar önüne;konuþmasýna fýrsat vermeden týktýlar bir hücreye,peþine türlü türlü iþkenceler...Tek kelime etmedi,sessiz kaldý evladýnýn yüzünü bir kez de olsa görebilmek için.Bir gece açýldý ansýzýn kapýsý;siyah bir bez baðladýlar gözlerine,dokuz basamaklý merdivenden indirip bindirdiler bir araca.On-on beþ dakikalýk bu yolculuðun sonunda baþka bir binaya getirilmiþti.Hatýrladýðý son þey baþýnda bir anda hissettiði uyuþma ve sert bir darbeydi.Kendine her geldiðinde yeniden baþlýyordu darbeler.Duyduðu çýðlýklardan orada tek olmadýðýný anlamýþtý da bir türlü bitmiyordu evladýný görebilme sevdasý.Son uyandýðýnda týrnaklarý çekiliyordu sýrayla,peþine vücudunda serseri bir elektrik akýmý dolaþýyordu tüm organlarýný,kan damlýyordu evladýnýn göremediði resminin üstüne;iþte o an durmuþtu kalbi,can vermiþti özlediði memleketinde iþkenceler içinde ve yüzünü görmeyi ümit ettiði çocuðunu göðsüne basýp evladým diyemeden.Mayýna basmýþtý vuslatý gönlünü delen memleketinde kurulan hain bir pusuda.Gonca ise hala bekler Ekrem'ini,düþünceleri yüzünden yýllar önce soðuk duvarlar arasýnda öldüðünü bilmeden...