Ben anemon; yamaçlarda, patikalarda,kırlarda büyüyen bir çiçek.
Dalgaların sesi olurdu bana ninniler.
Yalçın kayalara çarpan ruzgarlardı sohbet ettiğim. Deniz kenarının kumlarıydı beni sarıp sarmalayan battaniyem.
Ağaçların hışırtısıydı yüreğimi ürperten.
İnanan insanların tebessümüydü beni büyüten.
Senin için hazırım acıylada yoğruldum.
Kıraç toprakların insanları göz yaşı olup dokundu yanaklarıma.
Everes gibi yüksek, aysberkler gibi derin bakışlar atıldı yüreğime.
Çekiştirildim bir oyana bir buyana.
Kaçtım sonra sebepsizce
Kaçtım
Her kesden her şeyden
Bir sana sığındım.
Bir sen anlarsın beni
Çünkü sen talisman'sın ]
