ben öksüz bir çocuðum buralarda.
kapanmayan yara izleri var yollarýmda,
toprak ev benim babam,
uzanýnca topraða;
gözlerimde mertekten örülmüþ tavanlar.
ben öksüz bir çocuðum buralarda,
sazým asýlý toprak duvarda,
yüzyýllarýn acýsýný taþýyan sazýn dilinde,
söylenmekta geç kalýnmýþ türküler.
çatlamýþ dudaklarým daðlarda asýlý.
ben öksüz bir çocuðum buralarda
damlalarým umuda akýyor,
acýlarým çatlamýþ dudaklarýma.
meþe aðacýnýn gövdesinde yaþýyorum.
yüz yýllýk acýlar taþýyorum çocuk yüreðimde.
ben öksüz bir çocuðum buralarda.
ellerim eskisi kadar beyaz deðil artýk.
aðlayan toprak evin gölgesinde,
köyümün yolundayým,
kirlerilmemiþ o gölün beni için çekeceði günü bekliyorum.
ben öksüz bir çocuðum buralarda.
ölümün üstüne yürüyorum her gün,
kanýmla tarihi yazdýðým o, kayanýn üzerindeyim.
seviyorum ben acýnýn gölgesinin vurduðu yüzleri,
ben seviyorum, yara her gün iyileþiyor
büyüyorum...
yaþam canlý canlý soðuk tenime dokunuyor,
ama bem öksüz bir çocuðum buralarda.
yara her gün iyileþiyor,
büyüyorum...
sildiðim göz yaþlarým,
aramýzdaki yaralý býçak büyütüyor beni.
ben öksüz bir çocuðum buralarda.
bak ben neler yaktým,
hiç sormadým deðdi mi,diye?
en çokta bunu seviyorum kendimde,
giden gitmiþtir demeyi ve dünü yüreðime yad etmeyi.
býçak kesiyor her yanýmý
ben seviyorum,yara iyileþiyor.
sen adýný söylemediðim bir yalansýn duvarlarýn arasýnda.
üzerime düþen gölgendi,
tenimi býçak gibi çizen
ama ben seviyorum,yara iyileþiyor
büyüyorum.