..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Hata! Klavye bağlı değil. Devam etmek için F11'e basın...
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Öykü > Anı > ERDEN ERKİN




20 Ocak 2009
Bayramın İlk Günü...  
ERDEN ERKİN
Gözlerim mi doldu, yoksa bana mı öyle geldi, doğrusu ben de bilmiyorum, bildiğim, içim acıyordu; derin acılar, tarifsiz kederler içindeydim. ERDEN ERKİN...


:BAADJ:
BAYRAMIN İLK GÜNÜ...



Dini bayramların ilk günü sabahı, aile hep annemde toplanır. En büyükleri annemdir. En az yüz yıllık, belki de çok daha eski bir gelenektir bu ailemizde. En büyükleri annem olduğu için, dayım ve eşi; teyzem, eşi ve kızı bize gelirler. Yapılan yemekler yenilir, bayramlaşılır. Bu ailenin olmazsa olmazıdır. Aslında ben pek umursamam ancak annemden çekindiğimden dünyanın öteki ucunda olsam bile eve gelmeye ve ilk bayram sabahı sofrasında bulunmaya mutlaka özen gösteririm. Yoksa annem çok üzülür ve beni affetmez. Uzun süre beni yok sayar, konuşmaz. Diğerlerini de... Bu gelenek aile büyüklerinin birer vasiyetidir. Bu sebeple bayramlarda kimse ilk gün bir yere gidemez.

Aynı şey aile içi düğün, nişan ve benzeri törenler için de geçerlidir.

Bayramın bu ilk günü sabahı annem gözlerini dikip, tabağıma "ye" dercesine bakmakta. Oysa sabah sabah yiyemem ki... O da inat, ille de sarışın başını dikecek ve bana bakacak, masmavi gözlerinin altında ezecek beni. Hatır için çiğ tavuk örneği, annem istiyor diye zorunlu yemeğe başlarım yardımcı kadının tabağıma koyduğunu. Bir gün bana kızdığında hiç unutmam, "Korkarım ki bana bir şey olursa bu çocuk aile geleneklerimizi ortadan kaldırsın!" demişti. Ben pek evde durmadığım için o da kız kardeşimi istediği gibi eğitmekte şimdi,(kız kardeşim tekstil mühendisi, aynı zamanda tekstil üzerine şirkette annemin, dayımın ve teyzemin en büyük yardımcısı) sanırım bu konuda pek güveni yok bana.
Çünkü hep turizmciliği bırakıp, işlerle ilgilenmemi ister; ben de tam tersi, turizmciliği çok seviyorum.
Yemekten sonra bayramlaşma faslı başlar. El öpmeyi hiç sevmem. Teyzem ve dayımla öpüşürüm, annemin de yumuşacık ellerinden öperim. İstersen öpme, bayramlarda bu bir zorunluluk. Olmazsa olmaz. Kendisini dedemin yerine koyar, ailenin en büyüğü odur, ailenin en büyüğüdür ya, herkes elini öper.

Bayramlaşma faslı bitince bana döndü, bir zarf uzattı, her bayram böyle zariftir, ille para verecek hepimize, ayrıca, gömlek, kravat, çorap çamaşır vesaire, her bayram böyle. Ben de kendisine parfüm almıştım, onu verdim, pek bir hoşuna gitti; gülümsedi, o mutlu olunca ben de oluyorum.
Sonra bana döndü, " Hadi, komşuannene uğra!"

Komşuanne, karşımızdaki dairede oturuyor. Elinde büyüdüm sayılır. Deniz'in annesi... Hayatta tek arzusu benimle Deniz'in evlenmesiydi, olmadı. Kısmet değilmiş. Deniz tercihini başka yönde kullandı. İstanbul'da yaşıyor, benim çocukluk aşkım. Ünlü bir manken, arada dizi filmlerde oynuyor.

Yardımcı kadınla da bayramlaştım, annemin bana verdiği içinde para olan zarfı gizlice yardımcı kadına verdim. Ben çıkarken çok şık ve yakışıklı olduğumu söyledi. Karşı dairenin zilini çaldım. Ayak sesleri duydum, kapı açıldı.

Açılan kapıdan Deniz'in sarışın başı göründü önce, sonra yeşilin yüzlerce tonuna sahip gözlerini gördüm. Bir çığlık attı:"Erden! Canım, canım ...Hadi gir içeri, dışarıda durma!"
Girmekle girmemek arasında tereddüt ettim. Bu ara komşuannem geldi, beni içeriye çekti. Etiler karakolunda sabahladığımdan bu yana Deniz'i görmemiştim. Barda bir arkadaşımla otururken Deniz orta yaşlı erkek arkadaşıyla gelmişti bara. İkisi de alkol duvarını aşmıştı. Deniz iki de bir bana sarılınca sevgilisi olacak adam beni kıskanmış ve bana saldırmıştı, yumruğu patlattığım gibi pistin orta yerine serilmişti. Az sonra polis gelip hepimizi karakola götürmüştü. Sonra bıraktılar beni.

İçeriye girdim. Komşuannemi yanaklarından öptüm, aldığım parfümü zarif çantasıyla birlikte uzattım komşuanneme, Deniz atıldı, "Bana yok mu Erden?" Sesimi çıkarmadım. Geçip oturdum. Deniz de yanıma oturdu. Bu sıra komşu annem kayboldu, sanırım özellikle bizi yalnız bırakıp anneme uğramıştı.

Deniz ellerimi tuttu, gözlerime bakıyordu eskisi gibi. Sanki yıllar geçmemişti, hala o eski günlerdeki gibi çocuktuk. "Nasılsın?" dedi. Parmaklarımı dudaklarına değdirdim. "Sus," dedim. "Hiç konuşma!"

Sadece bakışıyorduk. Eriyordum gözlerinin derinliğinde. Sanki hiç zaman değişmemişti ve benim çocukluk aşkımdı, ne de olsa içimde onulmaz bir yaraydı. Bana yaklaşıyordu gittikçe. Fesleğen kokan nefesini yanaklarımda hissediyordum. Bu büyüden kendimi alamıyordum, kurtulamıyordum. Yanağımı öptü. Kendimi geriye çektim, ben çektikçe o üstüme geldi.

Gözlerinde yine o kahpe gülüşleri gördüm, silkindim, kalktım koltuktan. Beni yenemeyecekti, izin vermeyecektim buna. Kendini ne sanıyordu? Benim kolay biri olmadığımı biliyordu. Ellerimle ittim Deniz'i. Kalktım, kapıya doğru yöneldim.

Dönüp baktığımda arkamdan hüzün dolu gözlerle beni izliyordu.
Gözlerim mi doldu, yoksa bana mı öyle geldi, doğrusu ben de bilmiyorum, bildiğim, içim acıyordu; derin acılar, tarifsiz kederler içindeydim.
Sadece asansöre yöneldiğimi, arabama bindiğimi ve şehrin tenha caddelerinde dolaştığımı anımsıyorum.

ERDEN ERKİN...
BAYRAMIN İLK GÜNÜ...

.Eleştiriler & Yorumlar

:: .....
Gönderen: Emel Sude Serence / , Türkiye
26 Ocak 2009
bayramlarda çocukluğumuzda kaldı...gitmedik kapı kalmazdı...şimdi yan komşunun dahi adını bilmez olduk....




Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın anı kümesinde bulunan diğer yazıları...
Eski Dostlar...
Bu Gece de Böyle Bitmişti

Yazarın öykü ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Mazi İçimde Yaradır
Gidenin Ardından...
Bir Gidiş Gittin Ki…
Samanyolu
Gonca Gül
Bu Gece Yılbaşı
Bir Anı
Tuhaf Bir Raslantı
Mankenler Dünyası
Aşkın Hüzünlü Yüzü...

Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
Seninle Aşkımız [Şiir]
Karanlığın Gözleri [Şiir]
Son Bölüm [Şiir]
İçimdeki Fırtına [Şiir]
Yalnızlık [Şiir]
Sen de Gittin Oldun El [Şiir]
Mutluluk Masalları... [Şiir]
Armağan [Şiir]
Sabah Saat Beşti [Şiir]
Doğanın Değişen Dokusu [Şiir]


ERDEN ERKİN kimdir?

Bilmiyorum şimdi kiminlesin, nerde? Eğer düşmeseydim ayrılıklarla derde, seninle çok mutlu olurdum, olur olmaz her yerde. . . Ne olur gitme, kal! Bitmesin bu masal. . . ERDEN ERKİN Uluslararası Turizmci

Etkilendiği Yazarlar:
Aşk, martı kanadının denize değdiği andır; yitirilen, kumsalda beklemekle geçirilen zamandır. ERDEN ERKİN


yazardan son gelenler

yazarın kütüphaneleri



 

 

 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © ERDEN ERKİN, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.