Bir seni sevdim, adını anımsadıkça geçmişte yaşacak kadar.
Bir sana aşık oldum, yüzün geldikçe gözümün önüne ah dediğim.
Bir seni özledim, her sigara dumanında içime derin derin çektiğim.
Bir seni unutamadım, duyduğum her yağmur tanesinde.
Bir kendime yalan söyledim, hala atamadığım adının harflerini içimden..
Kal dediğimde, kalabilecek kadar seviyor olsaydın beni, yağmurları, istanbul’u, sağımı, solumu
suçlamasaydım yalnızlığımla..


Kendime en büyük yalanım, gerçekleri açığa vurmakmış. Bazen yalanlarmış gerçekten güzel olan, kim öğretti bana ille de doğruyu söylemelisin diye. Doğrular bazen can yakıyormuş en yakın hissettiğinizi en uzağınız olduğunda. Görüp de dokunamadığınızda yada seslenip de duyuramadığınızda. Gerçekler bazen sizi hayal kırıklığına uğratabilirmiş. Gerçeği söylemek değil zor olan, asıl zor olan gerçeği yaşattığınız hayatlarda..