Ýlk,son ve tek mektup…

Seni seviyorum. Sana bu kelimeyi o kadar nadir söyledim ki…
Korkuyordum bu aþk ý çabuk tüketmekten, hýzlý yaþayýp býkmaktan korktum,
Aþina olup sýkýlmandan, gitmenden korktum.
Yavaþça yaþanmalýydý,azar azar ,tadýný çýkararak ,deðerini bilerek, yükünü çekerek..
Hayatýn bana sunduðu karþýlýktýn,umut kelimesi seninle kýymet kazandý, sevmek senin varlýðýný tanýmaktý,yaþamaktý..
Ýstedim ki acýyý tadarak varalým tatlýnýn kýymetine, bir ömrü iki kiþi sahipleneceksek ;
O ömre gebe kalacak geleceði sabýrla kuralým,
acele edilmiþ bir doðum; ölü bir istikbal, cahilliðin esiri olmuþ bir karar olacaktý.
Vuslat ellerimizin birleþtiði yerde zannederken , fikirlerimizin savaþtýðý yerde olacaktý…
Yaþanmasýn istedim;
Bedava sahiplenmelerin kaybetme kaygýsý, erken birlikteliklerin geç anlaþýlan mecburiyete bulaþmýþ sevdasý.

Ýsterdim ki;
Geri kalan bütün sabahlarýmda , uykularýmdan her uyandýðýmda, yýllar önce verdiðim kararýn doðruluðunu yüzündeki o çocuk masumiyeti kanýtlasýn..
Yükün ödülüm, nefretin umudum, varlýðýn yaþama tutunduðum dal olsun…
Ýstediðin gibi;
Yatak odasý duvarlarýnýn yarýsý mavi yarýsý pembe olsun. Gönlümüz sevenlerimizle bir, sevdamýz bizde sýr olsun. Her akþam kapýda yüzündeki tebessümün sebebi benim dönüþlerim olsun.

Biraz klasik, biraz romantik ,çokça sýradan ama vazgeçilmez olsun..Bizim olsun.

Kolay kazanmadýk bu aþký ve hiçte kolay yaþamadýk.
Hangi resmiyete , rest çekmedim. Hangi dostluðu hiçe sayýp, hangi yanlýþý affetmedim.
Az mý üþüdün karaltýnda beni ikna etmeye çalýþýrken, az mý dayandýn öfkemin en karanlýk yüzüne,isteklerimin oluþturduðu denizde boðulmamak için az mý çabaladýn.

Þimdi geçmiþ zamanýn ekleriyle zehirlerken yüklemlerimi, hâlâ hasretini korumaya çalýþýyorum biliyorsun.
Çünkü özlemin kangren etti yüreðimi…
Ama artýk dayanamýyorum çocuk… Ayrýlýk senin oyuncaðýn mý ,neden kafamda kýrmaya çalýþýyorsun… Kastýn ayrýlýða mý , bana mý…
Eðer ayrýlýðaysa, neden her defasýnda özür dileyip ,”kýrdýklarýnýn tamiratýný bana býrakýyorsun.”
Gidiþindeki soðuða, sigarýmý yakan kibritlerle dayanmaya çalýþýrken dönüp fýrtýnalarýnla o kibriti bile söndürüyorsun…

“ben her þeyi hiçe sayarak üç senemin katili oldum,beni arayarak sende hayatýmýn katili olma.!”

Ben bu satýrlarýnýn fenalýðý yüzünden aramak kelimesini çýkardým hayatýmdan…
Ama sen beni çýkaramadýn hayatýndan ve sabrýmýn en kanlý katili oldun…


Lacivert…