Bir bir aðlayan gözlerimden, sonsuz bir iki çöl oluþtu þimdi.Geceleri soðukluðundan donduran ve güneþinde bedenini aðlatan. Gecelerinde soðukluðuna isyan, güneþinde sýcaklýðýna..Kaçmaya çalýþtýkça ucunu bucaðýný göremediðin yerlerde dahili olduðun kervanýn içinde bir yabancýsýn yapayalnýz. Ellerini düþündüðünde bir parmaðýnýn yetebileceðini düþündüðün ve neresinden tutacaðýný bilemediðin elleri. “Sen yine olduðun gibi kal “ dediðin çöl otlarýyla mutlu musun ? Mutluluk nedir mi ? Belki çölün ortasýnda bir duvarý gözünce boyamak. Umudu yitmemiþ renklerle. Evet belki ; yabancý bir duvarý boyayabilmek umudu yitmemiþ kendinle. Sonralarýný düþündüðün çamura batmaktan aciz þimdilerdeki çölün için belki. Belkilerine duyduðun korkunun karþýlýðý olarak istediðin yaðmursa eðer, tamamen karalayarak boyadýðýn her þeyin için yaðmurun yaðmasýný da istemelisin artýk, o karanlýða yakýn karalamalara.