Biraz üzgünüm caným
karamsarým da bugün
istemeden kýrdým
istemeden üzdüm üzüldüm
üzgünüm seni göremediðimden
üzgünüm yanýna gelemediðimden
içimde git diyen
kal diyen de ben
ne dertler ne çileler gördüm
hep tembel hep karamsar oldum
üzgünüm caným
seni kýrdýðýmdan
yanýna yaklaþým bir merhaba diyemediðimden...
....................
....................
....................

kýsa olan bu içsel þiirimden sonra benim ve birçok insanýn da baþýnda olan bir rahatsýzlýk durumundan
söz açmak istiyorum..
Belki hayatýnda hiç elleri terlemeyen ler sizler biraz farkýndalýðý yaþamalýsýnýz.
ve bir an sürekli ellerinizin terlediðini yazýlarýnýzýn hep ýslandýðýný, imza atarken kaðýdýn ýslanmaktan kalemin bile
renginin kaçmasýný, bir toplantýda yada gördüðünüz bir insanla tokalaþýrken ellerinizin ýslak (terli) oluþunu hissedin..
ve ne kadar þanslý olduðunuzu bilin!
el terlemesi deyip geçmeyin.....
insaný her yerde takip eden bu durum öyle kötü hissettirmektedir ki insan toplum
hayatýndan yavaþ yavaþ kopmakta kendini yalnýzlýða
istemeyerek te olsa geçirmekte.
Sorun yok gibi görünsede insanýn her hareketini
hazýrlayan; beyin, terleme olayýný hemen hatýrlatmakta ve insaný bu ýslak akýntýya atmakta.
sebepleri etkenleri hala araþtýrlýmakta olan bu rahatsýzlýk( diyorum çünki öyle) doðuþtan
olan ve sonradanda geliþebilir. Benim çocukluðumdan beri ellerim terler bazen az bazen çok ama terler.
Çalýþma hayatýnda insaný zorda býrakan, toplulukta dokunma
hissini bile tattýrmayan bir ceza sanki..Ýnsan dokunmak hissetmek gibi olaðan duyularý
bu rahatsýzlýktan dolayý malesef çok uzaktan bakar insanlara, bazen katýlmaz bile aralarýna onlarýn bilmesini
fark ettmelirini, o bakýþlarý üzerinde görmek istemez..
Neden bende oldu niye diye hep sorgular sebeplerini..(psikolojik , metebolizma yada içsel rahatsýzlýklar
buna etkenmiþ..)
Malesef ki tam anlamýyla bu sýkýntýlý dertten muzdaribim ve kesin tedavisi yok öyle biliyorum. (cerrahi müdahele þuan gereksiz olduðu için bunu söyledim)..
El temasýnýn ne kadar mühim olduðunu onu çok kez paylaþmaktan kaçýnan ben
ne kadar kýskanýyorum elleri kupkuru olanlarý.
Kýymet bilinmezmiþ ya zaten birþeyi kaybetmeyince
o hesap bende bundan biraz üzgünüm..
Bazen düþünüyorum belki benim için en hayýrlýsý buymuþ ki böyle olmuþ
bu kendimi rahatlatmamýn bir yolu ama içimden hala niye niye diye gelen sesleri susturamýyorum.


17 aðustos 2005