Yanaklarý sararmýþ yapraklar gibiydi
Elleri kurumuþ topraklar gibi
Sen ilkbaharda solan çiçek misin be gülüm!


Lafýn ince saz durumu gibi, hayatýn akýþýnda giderken birden duraksama dönemini yaþayan Bircan, ellerini sýska vücudunu saklamak için kullanýrdý. Kimden, neden çekindiði belli deðildi.
Hiçbir amacý da yoktu üstelik, hayatýn akýþkanlýðýyla sürüp giderdi yaþantýsý. Varlýðý kimin umurunda sanki ha orda ha burada…

Ne zaman doðduðunu bilen biri bile yoktu; anasý o doðarken ölmüþ babasý baþka biriyle evlenince ona ninesi bakmýþ..
O kadar çok ki Bircan hikâyeleri…

Sýradanlýk varken yaþantýmýzda baþka hayatlarla avuturuz gönlümüzü. Kimi acý çeker yokluktan, kimi ise varlýktan boðulur…
Kimin umurunda kaç sene yaþamýþsýn, yaþanmýþ aþklarýn…
Vücut iklimini deðiþtirirken, sen hep aynýsýndýr ya, gözlerin ayný bakar, yüreðin ayný çarpar…
Saman alevi gibi deðil üstelik benliðin.. Bazen yakar kavurur hiçliðin, sýradanlýk önüne set çeker gönlünün…
Lafýn ötesi berisi yoktur, zamanla dolambaçlardan vazgeçip, direk lafýn vuku bulur dilinde. Yaþýn ileriye gidince bunlarý fark etmen daha kolay olur. Ne var ki için hep ayný senaryo da, ruhun eskidedir. Vücut senden baðýmsýz süre gelse de, yerçekimi yasasýna uymak zorunda kalýr. Nihayetinde ömür sana vaat ettiði güzelliði ya da çirkinliði baðýþlar. Zaman artýk senin için zarar dýr.
Otobüste bile yer verilme devirleri baþlar. Ömür dediðin nedir be gülüm! Bir bakarsýn azla yetinir, þükür tabiatýnda isen mutlusun. Nankördür ya insan, belli zamanlarda, bunun hiddetini yaþar içinde. Ýster ama yapamaz, yaþar ama farkýnda deðildir…

Bircan hikâyesine dönersek, kendi dünyasýnda neler görmüþ neler geçirmiþtir. Þu an belki mutludur, belki de hayatta deðildir kim bilir...
Ýnanç bütün kötülüklere karþý savunma mekanizmasý geliþtirir yýllarca ona, öyle ya da böyle o zorluklarý aþar ve iyi bir meslek sahibi olur. Yaþadýklarý ona hep bir þeyler öðretmektedir, kendine acýmak yerine, baþka insanlara iyilik ederek zaman geçirir.
Zamanla içindeki sevgi, insanlara ýþýk olur aydýnlatýr. Onu tanýyanlar onun ruhunun inceliklerini görür ve ders alýr. Ne var ki yalnýz kaldýðýnda gözyaþlarý dinmez Bircan’ýn. Ailesini özler, zor geçen gençlik yýllarýna bir ah eder. Hemen baþka þeyler düþlemeye baþlar o zaman, yapýlacak çok iþ var diye düþünür; atar miskin topraklarý üstünden….

Öyle ya da böyle yaþamlarýmýz, bizlerin sýnýrlarý dâhilindedir.
Ýnsan gördüðünü yaþar, yaþamadýklarýnda takýlý kalýr. Özenmek dürtüsü baþýmýza bela olunca, baþka hayatlarýn içinde yaþamaya kalkarýz. Onlar gibi olmaya, onlar gibi gülmeye, onlar gibi gezmeye..vs.
Baþka ülkelerde yaþayanlar lüksümüz olur, onlarýn hayatlarýný çalmak yaþamak isteriz..
Hayatlar ayný aslýnda; baþka diyarlarýn insaný bile olsa, hisler ve duygular ayný..dinler ve kültürler farklý bile olsa, onlarý anlamak ve onlarýn dünyasýný tanýmak insana baþka haz veriyor. Ama onlarý bizlerden üstün görmek tamamen ahmaklýktýr.
Ýnsanlarýn iç dünyasýný tanýmak, onlarý gözlemlemek ve farklý yaþayýþlarý görmek müthiþ bir þey. Ýnsan daha özgür, daha bir zengin oluyor. Ömür nasýlsa geçiyor, bu geçmelerde ruhumuzu incitmeden, öðrenerek, içsel hazlarý yakalayarak daha kaliteli bir yaþam yaþarýz. Ne varki kendimizi unutmak ne mümkün deðil mi?
Sevilmek dürtümüz var iken, bencillikler bizi okþarken, rahatýmýzýn önüne kim geçebilir!
O yüzden ne yaparsak yapalým kendi elimizden, kendi dilimizden….
Yaptýklarýmýzdan kimseyi sorumlu tutamayýz bu yüzden. Biz istedik ve böyle yaþlandýk diyebilmek gerek, korkularýmýzdan sýyrýldýðýmýz zaman..

Hayat yalan mý gerçekten nine
Bana en güzel masalý söyle!
Ne kurt yesin kýzý,
Ne çöl yutsun tavþaný
Bana masal anlat,
Gülen yüzleri olan
Aç insanlarýn olmadýðý.
Savaþýn yaþanmadýðý

Bana masal anlat nine
Pembe düþlerimdeki gibi
Þeker kýz evimde gibi..

Yalan mý gerçekten her þey
Senin ellerin, senin sevgin de mi?
Güvenememek kimseye,
Ne akraba, ne de arkadaþýna.
Söylesene nine,
Yalan de!
Seni herkes seviyor de!
Güller açmýþ ya bahçede
Tomurcuklarý var ya hani
Yaþam gibi…

.....
...
.

22Kasým2010
BURSA