Yalnýz kalmanýn bir hikayesi var mýdýr dersin, baþý "bir varmýþ " devamý " bir yokmuþ" ... sonrasý yokluk...yok..luk.. Cümlelerin üzerinde geziniyorum çizgilerine basmadan, silinir korkum tebeþirle çizilmiþ olmasýndan...

" Babamýn her sabah iþe gidiþine eþlik ederdim yarý yola kadar...Minik avcumun içine sýkýþtýrdýðým baþ parmaðýnda kimi zaman sallanarak, kimi zaman da az sonra elimi býrakacak olmasýna duyduðum çocuksu kýskançlýðýmla, günlük gazetelerinin yanýnda kitaplar satan gri saçlý amcanýn marketinin kapýsýndan dalardýk... Henüz okula baþlamamýþ olmama raðmen annemin mesleki durumundan ve sýcaklýðýndan edindiðim okuma yetisi, çizgi karakterlerin konuþma balonlarý ve bitmek tükenmek bilmeyen koþuþturmalarý, beni onlarýn ülkesine misafir ederdi... Marketin kapýsýnýn önünde az önce tuttuðum babamýn baþ parmaðý yerine gelen gülümseyen yüzlü bir kitap...O gün mandrake mi olmalýydým, ten ten mi yoksa örümcek adam mý...Küçüklüðümün içine gizlerdim sýrlarýný, annemin ; "hadi bakalým kahvaltý hazýr" kokan sabahlarýna kattýðým en güzel þeydi hayallerim...bir de annemin sahanda yumurtasý...Zaman geçtikçe hayalleri haylazlýklara dönüþtürdüðümün farkýnda bile olmuyordum...Yara bere içindeki bacaklar,tozdan topraktan kir içinde bir yüz..."Bu gün 4 tane gol kurtardým anne" yankýsýnýn üzerine yapýþtýrdýðým gülümsemelerim, küçük fiskelerden kurtarmýyordu tabi...Ablamla paylaþtýðým odada ekstra ev ödevlerinden, yaðmur oluklarý yardýmýyla kaçýþlarým görülmeye deðerdi...Birinci kattan düþsem ne olacaktý ki sanki..."

(Elektrikler yine kesildi, cama yapýþtýrýlmýþ bir burunla meraklý gözlerim camýn diðer tarafýndaki karanlýkta...keþke biraz ay ýþýðý olsa...onun da elektriðini kesmiþ birileri... ne yapýyorsun bu karanlýkta...uzaðý ve seni göremiyorum...)

Büyüdükten sonra herþey deðiþiyor biliyorum...Yaþamýn yalnýzlýk hormonu fazla salgýlanýyor, kalabalýktaki yalnýzlýðýn artýyor,daha net görebiliyorsun artýk cümle içindeki anlatým bozukluklarýný, kullaným süreleri çoktan geçmiþ aþklar kollarýndan çekiþtirip duruyorlar...yaðmurun damlalarý bile ne kadar üþütüyor....

" camý kapatýrmýsýn,üþümeye baþladým... hastayým biliyorsun...Yahu duymuyor musun...Hem...
...bu arada ne yapýyorsun sen orda, yine bilgisayara dalmýþsýn duymuyorsun bile...Artýk seninle......"

....duyarsýzlýk fýsýldamaya çoktan baþlamýþ bile, anlýk saðýrlýklar çözümsüzlük içinde koþturuyor olmamdan belki de...Zorla yedirilmeye çalýþýlan ,üstelik de hiç sevmediðim bir yemeði andýran pelerinini örtüyor bazen bir iliþki...Sýradanlaþmaya baþlayan zaman serumu verile verile þiþmiþ damarlarý...Herkes kendi köþesine çekilmiþ, evin içinde duvarlarla dostluklar baþlamýþ yada bir pembe dizi hastalýðý...Televizyon baþýnda artýk daha sýk uyuya kalýnmýþ...Daha fazla çekirdek tüketilir olmuþ, daha fazla sivilceden intikam alýnmýþ...Birlikteliðin boyalarý kabarmýþ...

" -tamamen suç senin...
-suç mu...sen bu yaptýklarýma suç mu diyorsun yani
-tabi suç...hem de cezasýný ödeyemeyeceðin cinsten
-peki..sen bu iliþkinin hakimisin anlaþýlan
-nasýl yani..kýrmamý mý istiyorsun kalemi...
-kýrýlacak bir kalemimiz oldu mu dersin..."

Gündelik kavgalara komþular alýþýr olmuþ, desibeli yüksek seslerin yankýsý çýnlatmýþ uzun süre kulaklarý...Önce biri, sonra diðeri çýkmýþ evden...Ayný kaldýrýmda, ayrý yürünmüþ uzun süre...Sonra ayný kaldýrýmlar ayrý kaldýrýmlara dönüþmüþ,ayrý yollara, ayrý hayatlara...

inan birden bitirmek istemezdim hikayeyi...ama dilimde tüy bitmedi...acým dinmedi...güneþ doðmadý, ay kararmadý...
sadece "bir varmýþ" lar "bir yokmuþ" lara gebe kaldý...