ÝKÝ YAKASI BÝR ARAYA GELMEYEN KENTLER…
(Yaþadýðý Coðrafyayamý benzer Ýnsan)
I
…kýþlar turuncu olurdu doðduðum kentte…sonbaharlar turunç koktuðu için olmalý…
…ekmekler temizdi o zamanlar…dostluklar temiz ve yüreklerde dupduru yýkanýr öyle çýkardý selamlar…insanlar daha temizdi…ve bu kadar paha deðildi sevgiler…karþýlýksýzdý… bedava…
…bir kýþý orta yerinden ikiye kýrýp ayrýldýk doðduðum kentten…hani içinden su geçen ve iki parçalý kent var ya…güneyde bir yerlerde…
…her göç ediþlerde tuzlu gözyaþlarý býrakýrdýk kentlerde ve yüreklerde acý…
…adýný koyamadýðýmýz duygular kalýrdý arkamýzda kentten kente geçerken zorunlu tayinlerde…aslýnda ekmeðimiz göçermiþ ve bizde peþi sýra…
…kalabalýklar olurdu yolcu etmeye gelen…kadýnlarý anýmsýyorum baþörtülerinin uçlarýna doldururlardý gözyaþlarýný… hýrsýz gibi kimseye göstermeden…yada biri görecek telaþýyla…aceleci biraz…
…birileri …”bizi unutmayýn...adresinizi yazýn bize” sözlerine sarýlý paket paket sigaralar koyarlardý çantasýna babamýn… elbette unutulmazlardý…(ki bana öz adýmý (feridun) veren kadýnýn bana verdiði kaþýk ve porselen bardak uzun yýllar kutsi bir emanet gibi saklandý)…
…bir saatin ayrýlýða vurduðu gibi çalýnca o korkunç siren…
…eyvallahlar aðýzdan zorla çýkardý…ve ondan dahada zor güle güleler…
…erkekler gözyaþlarýný içermiydi ne…
… kadýnlar kendilerinden çaldýklarý gözyaþlarýný en hayasýz halleriyle salardý ortalýk yere uðultular içinde… galiba bilirlerdi…gidenler hiçbir zaman ……………………………………………….
…ve biz çocuklar hem gitmekten korkardýk…hem kalmaktan…etekten eteðe sarýlýp dururduk… (o zaman birbirimize sarýlmayý tanýmamýþtýk daha…)
…bizim gözlerimizde býrakmayýn…
…onlarýn gözlerinde gitmeyin…anlamlý bakýþlar vardý…
…suskun…harflere dönemeyen bakýþlar…
…o zaman eyvallah larda temizdi…güle gülelerde…ve her kes birbirini yüreðindeki allaha ýsmarlardý…
…tren yorgun tekerlerini uyuþuk bir ayak gibi oynatýrken usuldan…simsiyah bir duman püskürtürdü bacasýndan…fark edilmez…seçilmez olurdu ondan daha kara yürekler içinde boðulup giderdi…
…son elvedalar saçýlýrdý camdan aþaðý her kesin payýna düþen…
…ufacýk ellerimi çektiðimde camdan ufaldýkça ufalmýþtý el sallayan kocaman yürekli komþular…
…bir gölge gibi geçiverdik pamuk iþçilerinin bir lokma temiz ekmek için ellerinden et parçalarýný býraktýðý ýslak pamuk kozalarýnýn içinden…bir gölge gibi…bir çukurova dan…
…bir hallaç umarsýzca çýrpmýþtý o kentte geçen yýllarý…
…bir hallaç çocuk hatýralarýmý…
…bir hallaç süt annemin genzimdeki süt kokusunu…
……………………………………
II
(Ayrý dilde konuþup ayný dilde aðlayan ve ayný dilde gülenler)
…girilirken o en uzak kentin sýnýrlarýndan… ilk yerleþim bir orman kasabasýydý…(teyzemin oturduðu yer)… camdan dýþarý bakýyorduk…ilk göreceðimiz kadýna teyzem derdim…kasaba derin uykusunda olmasaydý eðer...yüzünü görmediðimiz teyzemizi ararken…el sallayýp geçtik sanki oradaymýþ gibi…
…ay ýþýðýnda sarýya çalan beyaz daðlarýn ve ovalarýn içinden geçip gittik…
…yine aðlayarak karþýladý insanlar bizi…bu kez gözlerinde gülücük… adlarýný bilmediðim… tanýmadýðým akrabalarýmýz…sevgi bezeli hoþ geldiniz…ler…
…ay ýþýðý giyinmiþti o en uzak kent…ve soðuktu…
…atlarýn çektiði ahþaptan araçlara bindik tekerleksiz…düzdü altlarý…nasýl giderdi…(ilk kayýp düþtüðümde anladým bunu) kýzakmýþ adý…
…bir fayton vardý gaz lambalý gözlerini kýrpýp duruyordu uzaktan…kopup geldiðim kenttekilerden… bir tanýdýk…bir dost…koþup sarýlasým geldi…babam gil bindi ona …arkalarýnda biz ve arkalarda eþyalarýmýz…sabaha karþýsýný yararak kentin…süzülerekten o yeni mahalleye…
…sýcacýktý ev…ve çok kalabalýk…ses sesin içinde boðuluyordu…eþyalar yerleþiyordu bir yandan acelece…üç ihtiyar kadýnýn…üç koca ninenin koynunda býraktým yorgunluðumu sere serpe…ayrý dilde konuþup ayný dilde gülen nineler…ve gelirken o kentten ayrý dilde konuþan insanlarda ayný dilde aðlamýþlardý…(ve ben çocuk beynime o gece kazýdým sevincin ve acýnýn…gülmenin ve aðlamanýn tek dilde olduðunu…)
…garipti…güneþ doðmamýþtý kente…aydýnlýktý oysa…beyaz beyaz minicik kelebekler uçuþuyordu… döne döne konuyorlardý yere…kýyamet yeri gibi kalabalýktýlar nasýlda üzerine basmadan geçerdi insan…
…(“pamuk þekeri yaðýyor” demiþti abim…aðzýna almýþtý bir tutam…ben kýyamamýþtým yemeðe kelebekleri… sonra “deðil” demiþti diðer abim…”bu baþka bir þey…çok soðuk ama çok güzel…”)…kelebekler üþümüþ ve ölmüþ diye düþündüm…(iki abim soðuk algýnlýðýnýn peþine takýlýp gitmiþlerdi… kelebeklere karýþýp…ismini ve kimliðini bana býrakýp gitmiþti biri…)üþümüþtü kelebekler…
…amcam “haydi gidiyoruz” dedi…daha büyük amcamlarýn evine…iþ vardý evde daha toparlanýlacaktý…ayak altýnda dolaþýlmamalýydý…
…dikine keserdi sokaklar bir birini…caddeler dümdüz…cetvelle ancak bu kadar güzel ve düz çizer insan…planlý güzel eski bir gürcü-rus kentiydi…yüz yýllardan daha yaþlý dimdik..saðlam yapýlý evlerin önlerini (sonradan adýný öðrendiðim) akasya aðaçlarý süslemiþti “aðaçlar neden beyaz açar..?.” dememle bir aðaca dokunmuþtu amcam… kelebekler yaðmýþtý yine gökten…ölü ve soðuk…
…tahtadan atlarý vardý çocuklarýn… ufacýk atlarý…
…ellerinde koþturup bir müddet sonradan üzerlerine atladýklarý…
…rüzgardan kanatlarý…
…çocuklar… yüzlerinde ayaz kýzartýsý…yüzlerinde üþümüþlüðe inat gülüþler…
…çatýlardan aþaðý beyaz buz sarkýtlarý akardý duvarlar boyunca… uzun uzadý…
…ve ben heykellerin üþüdüðünü ilk kez o kentte gördüm…soðuk…çok soðuk…din bilmez iman tanýmaz…
…aslýnda ateþe tapmalýydý o kentin insanlarý…ateþ… sýmsýcak…
…bir köprüden geçtik…iki tarafýnda iki yay… demirden kocaman…altý mavimsi beyaz bir cam ve yine tahta atlý çocuklar ve demirden ayaklý insanlarýn üzerinde pervasýzca koþuþturduklarý mavimsi beyaz bir cam…ve þaþkýn bakýþlarýmýz altýnda… “nehir” dedi amcam…”buz tutar kýþlarý… yazlarý yüzerdik biz bu suda…bu köprüden atlayýp…”susuyoruz…”bu nehir kenti ikiye böler”… diye devam etti amcam…”geldiðimiz kent gibi”…
….geldiðimiz kent gibiydi evet…
…doðduðum kenti…ve büyüdüðüm kenti bir nehir ikiye bölerdi… iki yakasý bir araya gelmemiþti iki kentinde… …ve ben… beklide bu yüzden…ÝKÝ YAKASI BÝR ARAYA ASLA GELMEYEN…SEVDALAR YAÞADIM …kim bilir…


asi & mavi
feridun