Bir daha yaþayamayacaðýmýz anlarý ebedileþtirmek, anlar öðütülse de zamanýn çarklarýnda, yazýnýn kalýcýlýðýnda korumak yaþananlarý..

Ben sussam da, yüreðim konuþuyor, kalemim yazýyor durmaksýzýn;
tam herþey yolunda yakaladým mutluluðu derken, kocaman bir yalan olduðunu anladýðýnýzda, nasýl bir düþüþtür o uçurumdan aþaðý, bu duyguyu bileniniz var mý?


Acýr her yanýn güven duvarlarýn yýkýldýðýnda, göçük altýnda kalýr yarýnlarýn ürkersin zamanýn dörtnala gidiþinden,
panik yok dersin haykýrýrsýn tüm gücünle, duyan olmaz sesini
tükenir yavaþ yavaþ yaþamak için nedenlerin, tutunmalardasýndýr yine de ötelediðin güzelliklere;

aslýnda kýzlýðý bozulmamýþ küfürler sýralaman gerekir bu ihanete ama, nankörlük edersin geçmiþe geçmiþteki güzelliklere, hani bir kefeye yanlýþlar bir kefeye de doðrularý koyarsýn, darasý vardýr güzelliklerin, sevmek gibi aðýr basar her seferinde, hissettiklerini söylemektense susarsýn.

Her dilde aynýdýr bir bebeðin aðlamasý diye, þiir yazarsýn gökyüzüne; yýldýzlar harflerin olur, her dilde aynýdýr ayrýlýðýn matemi, hangi ülkenin penceresinden bakarsan bak, karanlýðýný görürsün gecenin.


Þakaklarýnda zonklamasýný duyarsýn yüreðinin, haykýrýyor durmadan çocuk gülüþlerinin çalýnmýþlýðýna, öksüz bir aþkýn nasýl kahpece kurþunlandýðýný sakat kaldýðýný ama ölmeyeceðini, haykýrýyordur durmaksýzýn.

Kanarsýn, kanýnda ýslanýyordur bedenin, saðlam binalarý bile çökerten rutubet her yanýnda ama yine de dökmez boyalarýný sevgiye boyanmýþ duvarlarý yüreðinin.

Zaman neye gebe ve ne doðracak beklersin göçük altýndaki kanayan yalnýzlýðýnda...


Figen Yarar
29/Mart/2005