HUZURSUZ AKÞAMLARIN KOYNUNDA


Seni anmak, seninle yanmak, birgün döneceðini sanmak deðiþmez kaderim oldu. Sen benim çok özelim, çok güzelim, güç aldýðým gizli elim, vazgeçilmezim, unutulmazýmsýn!


Kafam daraldý daraldý, hafýzamda bir ismin kaldý; gözlerim karardý karardý, karþýmda bir resmin kaldý. Resmin bana bir sevgiseli olup bakarken, ben bir nehir olup ummanýna akarken; mümkün mü mutlu olmak sen içimde eserken?


Huzursuz akþamlarýn koynunda uyumadan uyanýp yeni bir güne baþlarken; ben bu milyonluk þehirde bir apartmanýn dördüncü katýnda sensiz bir baþýma yaþarken, þaþkýn umutlarým gözlerimde uçuþurken ve araçlarýn homurtusu geceye meydan okurken; yollar alýr gider beni dönemem.



Bir bitmeyen sevdasýn esen baþýmda, bir gizemli masal, bir deniz rüyasý, bir sancý, bir acý, bitiremediðim bir öykü, yakamadýðým bir kitap, bir ömür yettiremediðim bir derince iz, ömrümce çözemediðim bir giz; ne yapsam, ne etsem, boþtur ne desem; olamýyorum sensiz!


Dalgalarýn kumsalý öptüðü yerde, senin gittiðin ve benim dönmeni beklediðim yerde, eðer düþmeseydim ayrýlýklarla derde, inan seninle baþka olurdum, bütün bedenimle aþka olurdum ve eski günlerdeki gibi çocuk, eski günlerdeki gibi mutlu olurdum.


Öyle yukarýlarda durma, biraz aþaðý in ki, anlaþýlsýn derinliði sevginin; benimki ölçülere sýðamaz, ama ölçütleri anlaþýlsýn senin ki; yukarýlardan bakýp da vurma, kalbimi bir aç da bak, anlarsýn mutlak; dikkat et, kýrýlgandýr savurma, mevsimsonu kýrlangýçlarýn gitme zamanýdýr, bakarsýn dinmeyen fýrtýnalar baþlar, yeryüzünde aðlar bütün aþklar, baþlar içindeki derin sýzýn ansýzýn, ne bir dostun kalýr ne eski hýzýn, þimdi bende olanlar sende de olur; uzun uzun bir hüzün...


Hülyalý gözleriyle bir aþýk, sarmýþ bedenini rengarek sarmaþýk, bir mutlu, bir hüzünlü karýþýk, ayrýlýklara, terk edilmelere alýþýk, gördüðü masal dünyasýnda bir ýþýk,
ýþýðýn sonunda sen, az ötede karanlýklarda bekleyen ben, ne olur eskileri unut; bu karanlýklarda uzanan ellerimi tut, beni tut, yüreðinin en güzel köþesine oturt; deniz altta kalsýn üstümde bulut; ne olur tut ellerimi çýkar, ne varsa eskilerden unut; acýlardenizinde boðuluyorum, bir batýyorum, bir çýkýyorum, dalgalar beni aþýyor tutunamýyorum, yazýk, eyvah çok yazýk!...Boðulduðumu anlýyorum...


ERDEN ERKÝN