Ýnsancýl

Tür : Dram
Süre : 71”
Senaryo-Yönetim : Özgür Pak
Oyuncular : Mustafa Hastarakçý, Bengü Iþýl Dalamanlý,
Aykut Engin, Sadi Celil Cengiz, Doðukan Cantimur, Tuba Gezmen, Kemal Ýleri, Derya Çapacý,
Ahmet Savan

Kurgu : Özgür Pak
Sanat Yönetimi : Fatma Büyüknalbant

     Yalnýzlýðý devretmek. Elim sende oyunu gibi. Kurallar basit. Yapman gereken bir aný býrakarak yalnýzlýðýný bir sonraki oyuncuya kabul ettirmek. Onun da yalnýz hissetmesini saðlamak. Bu bazen bir kibrit kutusu olabilir yada kocaman bir piyano. Ayrýca bu oyunda amaca yönelik her eþya mubahtýr. Fotoðraf, plak, yer döþemesinden kopmuþ bir parke, bir tutam saç, video kamera vs… Elbette kurallar böyle olunca oyunun oynanabileceði en güzel mekan da, þüphesiz “eþyalý evler” oluyor. Her kiracý önce yalnýzlýktan kendine düþen mirasý alýyor , sonra ondan sonraki kiracý için bir miras býrakýyor. Neticede herkes kendi yalnýzlýðýnýn keþfinde.
     Film dingin, yalnýz ve sürekli ölümü hatýrlatan bir çizgide ilerliyor. Bazen baþkalarýnýn yalnýzlýðýna ortak oluyoruz, çoðu zamanda kendi yalnýzlýðýmýzý hatýrlýyoruz. Dahi filmin sonunda düþünüyoruz, “acaba karakterle mi bütünleþtik, yoksa yalnýzlýkla mý ?”.
     Yazar olmak gayretinde olan genç bir kadýnýn (Bengü Iþýl Dalamanlý) hikayesi anlatýlýyor. Büyük þehrin kültür keþmekeþliðinde ve popülariteye teslim olmuþ edebiyat terimi içerisinde kendine yer arayan kadýn, yerleþtiði eþyalý bir evde, kullanýlmýþ bir video kamera bulur. Ýlk baþta çok aldýrmayýp evi tuttuðu emlak komisyoncusunu arasa da sonralarý bir arkadaþýnýn da yardýmýyla videoya alýnmýþ kayýtlarý izlemeye baþlar. Kayýtlar Ali (Mustafa Hastarakçý) isminde bir Sinema-Tv öðrencisine aittir ve yine kayýtlarda her daim çevremizde gördüðümüz insan profillerine rastlarýz. Hepsi ayrý bir itirafýn gölgesinde kendi yalnýzlýðýný anlatýr bize. Ölmek üzere olan genç adam, yada yeteneksizlikten yakýnan asistan. Her birinin hikayesine ortak olarak, bir süre sonra kendi hikayelerimizin de açýða çýktýðýný fark ediyoruz. Burada özdeþleþtiðimiz genç kadýn da týpký bizim gibi bir süre sonra kendi hikayesini açýða çýkarýyor. Ýþte bu, kadýna býrakýlan miras ve oyunun kurallarý gereði artýk oda bir miras býrakacaktýr.
     
     Kabaca böyle bir hikaye çerçevesinde yapýlmýþ olan film maalesef teknik açýdan çok yeterli deðil. Yönetmenin film üzerinde yaratmaya çalýþtýðý atmosfer etkileyici olsa da sürekli tempoyu ayný seviyede tutamýyor. Genelde dingin havada ilerleyen filmin fotoðraf açýsýndan denendiði ve çabalandýðý dikkat çekiyor ancak yinede ortaya çok seyirlik fotoðraflar çýktýðý söylenemez. Keþke sinematografiyi daha fazla ön planda tutup film boyunca istikrarla uyulmaya çalýþýlmýþ olan çerçeve-materyal-ölçek direncinden feragat edilseymiþ. Çünkü bir çok yönetmen sinemanýn kurallarýný uygulamak adýna ortaya çýkabilecek çok daha iyi iþleri sindirmiþtir. Bu gibi hikayelerde amaç duyguyu en hakim þekilde karþý tarafa vermek olmalý ki burada biraz sertlikten kimseye zarar gelmez. Yani vermek istediðiniz duyguyu tepside sunacaðýnýza karþý tarafýn yüzüne atarsanýz o anlýk memnun olmasa da asla unutmayacaktýr. Diðer türlü yüzünüze gülümseyip sonra unutuverecektir.
     Oyuncu seçimindeki baþarý belki de filmi taþýyan en büyük artýlardan biri. Bengü Iþýl Dalamanlý bazý sahnelerde oyundan düþse de yalnýz kadýn imajýný istikrarlý bir þekilde taþýmýþ. Ayrýca oyunun en üst düzeye çýktýðý sahnelerde duyguyu sonuna kadar hissettirebilmiþ. Mustafa Hastarakçý da karakterinin gereklerini baþarýyla yerine getirmiþ. Yan karakterlerinde destekleyici oyunlarý filmi oyuncu açýsýndan baþarýlý kýlmýþ ki yönetmeninde bu noktada sorun yaþamadýðý anlaþýlýyor.
     Ses ve müziðe gelince filmin çok küçük bir bölümünde bir saniyeden daha kýsa bir senkronizasyon sorunu var. Ayrýca film yeterince müzikle desteklenmemiþ. Þüphesiz bu yönetmenin tercihi ancak bazý sahnelerde müziðin eksikliði hissediliyor.
     Teknik manada senaryo yeterli. Diyaloglar bazý karakterler için bir büyük yazýlmýþsa da çok göze batmýyor. Günlük dilin sadeliði ve saydamlýðý baþarýyla kullanýlmýþ. Bu tarz filmlerde yapýlan baþlýca hatalardan biri tekrara düþmektir ki bu filmde buna pek rastlamýyoruz. Elbette bu filme artý puan kazandýrmýþ. Yalnýzca genç kadýnýn arkadaþý (Sadi Celil Cengiz) olan tip hikayenin bir parçasýymýþ gibi durmuyor. Yani bu tiple ilgili yeterince bilgilendirilmiyoruz. Bir çeþit alt metin sorunu. Onun haricinde senaryo baþarýlý, türüne uygun.
     Kurgu belki biraz daha ekstrem denene bilinirdi. Ayrýca renk seçiminde bazý noktalarda tutarsýzlýk var gibi. Ama yinede akýþ esnasýnda çok rahatsýz edici durmuyor. Sadece þehir ve yolculuk planlarý gereðinden uzun tutulmuþ. Özellikle filmin ikinci yarýsýna geçiþteki helikopter çekimleri biraz uzun. Bunun dýþýnda bazý kýsa, anlamsýz planlarda mevcut. Özellikle zaman sýçramasý yaparken araya alýnan planlarýn hikayeye bir þey kattýðý söylenemez. Sonuçta birkaç aksaklýk dýþýnda eli yüzü düzgün bir kurgu.
     Filmin genel havasý itibariyle kýsa film tadýn olmasý ne kadar artýysa, yapýþtýrma gibi duran dizi film havasý o kadar eksi. Tabi bu tutarsýzlýðýn filmin seyrini zorlaþtýrdýðý kesin. Yani bazý sekanslarý dizi film gözüyle izlerken bazý sekanslarý kýsa film estetiðine göre deðerlendirmek gerekebiliyor. Yinede filmin bütününe baktýðýmýzda izlemeye deðer bir yapým olduðunu görüyoruz. Her aþamasýnda emeði geçen dostlarý tebrik ediyor, devamýný bekliyoruz.